Μία πρόταση για να διακοσμήσετε τα αγαπημένα σας φλυτζάνια.
Εννοείται πως υπάρχει το αντίστοιχο τραγούδι. Εννοείται, πως υπάρχει και κρητικό έθιμο με αυτήν την ονομασία. Για να πω την αλήθεια, κανένα από τα δύο δε με εκφράζει. Το πρώτο γιατί απλά δεν είναι από τα αγαπημένα μου και το δεύτερο γιατί μεθάω άσχημα.
Οι κούπες όμως μου αρέσουν πολύ. Οι πραγματικές κούπες. Τα φλυτζάνια που χρησιμοποιώ καθημερινά και πίνω τον αγαπημένο μου ελληνικό καφέ. Και όχι μόνο. Υπάρχουν φορές που πιάνω τον εαυτό μου να πίνω, σε αυτές, από νερό μέχρι αναψυκτικό. Για αυτόν τον λόγο έπρεπε να σκεφτώ πως να τις φέρω στα μέτρα μου. Να βρω έναν τρόπο που να με καλούν ευχάριστα να τις χρησιμοποιήσω.
Κάνοντας μια έρευνα στο διαδίκτυο, ανακάλυψα πολλές λύσεις διακόσμησης και κατέληξα στην χρήση ειδικών μαρκαδόρων για πορσελάνη. Ο τρόπος αυτός είναι εύκολος, γρήγορος και αποδοτικός.
Αφού αγόρασα λευκές κούπες, αρκετά οικονομικές για την κατηγορία τους, άρχισα να σκέφτομαι τι θα σχεδιάσω. Οι προσπάθειες έγιναν πάνω σε φύλλα χαρτιού ώστε να είμαι σίγουρη για αυτό που θέλω πραγματικά να απεικονίσω στις επιφάνειες τους.
Αρχικά σκέφτηκα να γράψω κάποια φράση που με αντιπροσωπεύει, με καλλιγραφική γραμματοσειρά, κάτι που συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια. Όμως απέρριψα αυτήν την ιδέα γιατί συνειδητοποίησα ότι δε μου ταιριάζει. Στη συνέχεια κατέφυγα στα creatures που σχεδιάζω για το instagram, αλλά απέρριψα και αυτήν την πρόταση γιατί δε θέλω να χαρακτηρίζουν τόσο πολύ σκεύη της κουζίνας μου. Ύστερα από αρκετή σκέψη και σκιτσάρισμα αποφάσισα πως θα ήθελα να έχουν μία ελεύθερη, αυθόρμητη εικόνα.
Καταλήγοντας στο θέμα, επισκέφθηκα ένα κατάστημα με είδη χειροτεχνίας και αγόρασα δύο μαρκαδόρους πορσελάνης στα χρώματα του χρυσού και του μαύρου. Πρώτα χρησιμοποίησα το μαύρο μαρκαδόρο. Επειδή ήθελα να δημιουργήσω «πινελιές» πάνω στην κούπα, πίεσα παρατεταμένα τη μύτη του μαρκαδόρου στην επιφάνεια της ώσπου να βγει αρκετή μελάνη και στη συνέχεια άρχισα να την απλώνω. Περίμενα 15 λεπτά για να στεγνώσει το μαύρο χρώμα και επανέλαβα το ίδιο με τον χρυσό μαρκαδόρο. Τέλος έβαλα όλες τις κούπες στο φούρνο για 30 λεπτά στους 150 βαθμούς Κελσίου. Όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία τα χρώματα είχαν σταθεροποιηθεί καλά και έτσι δεν αφαιρούνται στο πλύσιμο.
Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε πολύ και αποφάσισα όχι μόνο να τις χρησιμοποιώ κάθε μέρα αλλά και να διακοσμήσω τον χώρο μου, με την ομορφότερη. Από τότε τα πρωινά μου είναι γεμάτα με άρωμα καφέ, σε φλυτζάνια που γυαλίζουν στα χρώματα του χρυσού και του μαύρου, ενώ βρίσκω πάντα τα στυλό και τους μαρκαδόρους μου στην ωραιότερη που χρησιμοποιώ ως μολυβοθήκη.
Αν λοιπόν αγαπάς τα ροφήματα και έχεις διάθεση για δημιουργία, πιάσε τους μαρκαδόρους και βάψε τις κούπες σου. Θα νιώσεις υπέροχα και ίσως σιγοτραγουδήσεις το «Θα σπάσω κούπες» ακόμα και αν δε σου αρέσει.
Καλή επιτυχία!