Μία φωτογράφιση για αυτούς που λείπουν.

Τελευταίες μέρες του χρόνου. Μέρες αγάπης, χαράς, απολογισμού και νοσταλγίας. Νοσταλγία για τον χρόνο που έφυγε αλλά και για τα υπόλοιπα χρόνια. Αυτά που περνούν και πίσω δεν γυρνούν.

Αυτά, που εσωκλείουν ένα σωρό εμπειρίες, λόγια, συναισθήματα και πρόσωπα. Πρόσωπα που έφυγαν από κοντά σου και δεν γυρίζουν πια.

Πρόσωπα αγαπημένα που θα ήθελες να είναι εδώ σήμερα, κάθε μέρα. Κυρίως θα ήθελες να είναι εδώ αυτές τις μέρες. Που οι άνθρωποι βρίσκονται και γιορτάζουν μια νέα αρχή. Που γεμίζουν χαρά και ευχές για τον νέο χρόνο. Που κάνουν νέα όνειρα και ελπίζουν ξανά.

Αυτές τις μέρες, θα τα ήθελες εδώ. Να είναι μαζί σου και να μοιράζονται την χαρά και την ελπίδα. Πρόσωπα που έχεις επιθυμήσει και κουράστηκες να βλέπεις σε παλιές φωτογραφίες, βίντεο, στα όνειρά και στις αναμνήσεις σου. Πρόσωπα που εύχεσαι να ερχόταν έστω για λίγο κοντά σου για να τους πεις ένα «σ ’αγαπώ», «μου έλειψες».

Μπορεί να είναι ο πατέρας, η μάνα, η γιαγιά, ο παππούς ή ο αδερφός. Μια αγαπημένη φίλη που έχασες νωρίς, ένας θείος που σε είχε αδυναμία. Ο σύντροφος που αγάπησες ή ένας παλιός εραστής. Μπορεί ακόμα να είναι η υπέρτατη απουσία. Ένα παιδί…

Για αυτά τα πρόσωπα μιλάω σήμερα. Για τους ανθρώπους που αγαπήσαμε και θα θέλαμε να είναι εδώ, μαζί μας. Για την απουσία μας και την απώλεια μας. Σ ’αυτά τα πρόσωπα είναι αφιερωμένη η φωτογράφιση.

Στα πιο αγαπημένα.