Μια φωτογράφηση αφιερωμένη στο μοίρασμα των συναισθημάτων και στην ενσυναίσθηση.

Το παρελθόν μοιάζει με ένα σεντούκι, ένα κουτί. Το ανοίγεις και βγάζεις από μέσα του όλα όσα εσύ επιθυμείς. Όλα όσα επιλέγεις. Άλλες φορές, διαλέγεις τις θετικές αναμνήσεις και άλλες, τις αρνητικές.

Υπάρχουν βέβαια και εκείνα τα κουτιά που δε σου ανήκουν. Εκείνα, που ανοίγουν μόνο όταν το θέλουν οι ιδιοκτήτες τους. Η δική σου επιλογή έγκειται στο αν θα δεχτείς να δεις το περιεχόμενο. Αν δηλαδή θα μπεις στο κουτί και θα βρεθείς συνοδοιπόρος στο ταξίδι τους, στο παρελθόν τους. Αν δεχτείς το εισιτήριο του ταξιδιού, θα χρειαστεί να πάρεις μαζί σου την καλή σου διάθεση και λίγη ενσυναίσθηση.

Η ενσυναίσθηση είναι η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του. Η ικανότητα δηλαδή, να καταλάβεις τι συνέβη, γιατί και πως αυτό επηρέασε την ψυχοσύνθεση του. Πως οι εμπειρίες του μετατράπηκαν σε θετική στάση ζωής ή αν αποτέλεσαν εμπόδιο στην εξέλιξη του. Αν το παρελθόν εξηγεί συμπεριφορές του παρόντος. Αν δίνει στοιχεία για το τώρα, το σήμερα.

Η ενσυναίσθηση μπορεί να σε βοηθήσει να έρθεις πιο κοντά με τον αφηγητή. Να δεχτείς, να δικαιολογήσεις, να συγχωρέσεις. Μπορεί πάλι, να τον αγαπήσεις περισσότερο.  Ίσως τελικά, καταφέρεις να μετατρέψεις το κουτί του σε κάτι πιο ενδιαφέρον, σε ένα χαρούμενο κουτί. Να τον βοηθήσεις να αμβλύνεις τις γωνίες του και στην ιδανική περίπτωση να προσθέσει και ένα φιόγκο στο καπάκι του!

Και όλα αυτά γιατί απλά θα τα έχει μοιραστεί μαζί σου. Γιατί θα νιώσει ότι τον νιώθεις, τον αισθάνεσαι. Γιατί είναι καλύτερο να μοιράζεται τις εμπειρίες και τα συναισθήματα του.

Αυτές τις σκέψεις έκανα κοιτώντας ένα φωτόμετρο. Το φωτόμετρο που μου χάρισε μια καλή μου φίλη και ήταν η αφορμή, για να μοιραστεί μαζί μου μια δική της ανάμνηση. Ήταν τόσο ζωντανή η αφήγηση και τόσο συγκλονιστική η ιστορία της που ένιωσα να ταυτίζομαι, πραγματικά. Μπήκα στη θέση της, χωρίς να το περιμένω. Στο τέλος, μου χάρισε το φωτόμετρο. Και εγώ το δέχτηκα με απέραντη χαρά, εκτίμηση και ευγνωμοσύνη. Για αυτό που μοιράστηκε μαζί μου. Την εμπειρία και τα συναισθήματα.

‘Έτσι και εγώ με τη σειρά μου, αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σου. Αποφάσισα να φωτογραφίσω το φωτόμετρο καθώς και άλλα αντικείμενα που προέρχονται από αγαπημένα πρόσωπα και να εκθέσω συμβολικά, την ενσυναίσθηση που βίωσα και τις δικές τους εμπειρίες. Όλα, έξω από τα κουτιά τους. Εκεί που τώρα ανήκουν. Στο λευκό περιβάλλον της αγάπης και του νοιαξίματος.

Αν τύχει και έχεις παρόμοια αντικείμενα, λάφυρα της ενσυναίσθησης και του μοιράσματος, ρίξε μια ματιά στη φωτογράφιση μου, σκέψου τους ανθρώπους που στα χάρισαν και πάρε δύναμη για να ανοίξεις το δικό σου κουτί και να μοιραστείς τις δικές σου εμπειρίες. Είμαι σίγουρη πως στο τέλος, θα νιώσεις υπέροχα.

Καλή ζωή!