4 φωτογραφίες αντικειμένων, με οδηγό το χρώμα και αρχηγό την εξερεύνηση.
Τι κοινό έχουν μία πετσέτα, ένα καθαριστικό για τρίχες, 3 κεράκια τούρτας γενεθλίων, ένα ξύλινο κουτάκι και μία παγοκύστη;
Πώς θα μπορούσαν να σχετιστούν ένα εξάρτημα λεμονοστύφτη, ένα βιβλιαράκι από επώνυμο ρολόι, ένα διακοσμητικό γράμμα G και ένα κουτάκι-αναμνηστικό από μπομπονιέρα;
Υπάρχει δυνατότητα να συνδυαστούν ένα βιβλίο διακεκριμένου γραφίστα, ένα εξάρτημα λεμονοστύφτη, δύο προστατευτικά κεριών και ένα στυλό;
Τι θα μπορούσε να συνδέει ένα σημειωματάριο, μία διακοσμητική χελωνίτσα, ένα κουτάλι, μια παλιά φωτογραφική μηχανή, ένα ζευγάρι γυαλιά και ένα βιβλίο αφιερωμένο στους Pink Floyd;
Mπορεί και τίποτα. Μπορεί και πολλά. Ένα όμως είναι το προφανές. Τα παραπάνω αντικείμενα συνδέονται με βάση το χρώμα. Πρόκειται για μία τεχνική που χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στο design τα τελευταία χρόνια και αποφάσισα να την δοκιμάσω και εγώ.
Το αποτέλεσμα με ευχαρίστησε αρκετά αλλά έκρυβε και μια μεγάλη έκπληξη. Όταν ολοκλήρωσα την φωτογράφιση, συνειδητοποίησα ότι η σύνδεση των πραγμάτων μπορεί να έχει πολλές όψεις.
Η απάντηση στην σχετικότητα αυτών των αντικειμένων δεν είναι μία. Ναι, η προφανής απάντηση είναι το χρώμα. Αυτό συνδέει τα αντικείμενα. Όμως αν το καλοσκεφτείς και γνωρίζεις την ιστορία τους, υπάρχει και μία δεύτερη. Αυτά τα αντικείμενα ανήκουν στον ίδιο ιδιοκτήτη.
Και εκεί που νόμιζα ότι έδωσα δύο ικανοποιητικές απαντήσεις, ήρθε και η τρίτη. Αν δεν γνωρίζεις την συνδεσιμότητα αυτών των αντικειμένων μπορείς άνετα να επινοήσεις μία. Μία σχέση που θα βασίζεται στην φαντασία σου και την δημιουργικότητα σου. Βλέποντας τις φωτογραφίες τους μπορείς να εμπνευστείς μια δική σου ιστορία. Ένα παραμύθι, που θα βασίζεται στην σύνδεση τους.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση την «μπλε» φωτογραφίας θα μπορούσες να σκεφτείς την εξής ιστορία:
«Κάποτε, ήταν ένα τυπάκι, γύρω στα δεκαεννιά, που είχε έναν σκύλο. Την Τζούλη. Η Τζούλη ήταν ένα εντυπωσιακό Μπουλντόγκ που μαδούσε συνέχεια. Ο ιδιοκτήτης του είχε απαυδήσει με το τρίχωμα της σκυλίτσας του και κουβαλούσε παντού, ένα καθαριστικό για τρίχες. Εκείνη την ημέρα η Τζούλη είχε τα γενέθλια της και το τυπάκι μόλις είχε φέρει στο σπίτι μία τούρτα παγωτό με τα κεράκια της, την οποία και διατήρησε στον δρόμο κουβαλώντας την με μία παγοκύστη. Όταν όμως την ακούμπησε στον πάγκο της κουζίνας, συνειδητοποίησε ότι η παγοκύστη είχε λιώσει και τα νερά της έτρεχαν πάνω στο δώρο της σκυλίτσας, που ήταν ένα ξύλινο μπλε κουτάκι.
-Γαμώτο! φώναξε το αφεντικό της Τζούλη και έτρεξε στην κουζίνα να φέρει μία πετσέτα για να σκουπίσει τα νερά από το δώρο της».
Αυτή είναι μία σύνδεση, ένα παραμύθι, μία εκδοχή που έστησα στα γρήγορα όταν αναρωτήθηκα για την σχετικότητα των «μπλε» αντικειμένων. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στην περίπτωση της «λευκής», της «κόκκινης» ή και της «μαύρης» φωτογραφίας.
Μια ιστορία μπορεί να ξεκινήσει από το τίποτα. Ή μάλλον από μία ερώτηση. Και αυτό είναι που με συναρπάζει στο design. Η ευκαιρία που μου δίνει να ανακαλύπτω πράγματα, να εμπνέομαι και να γίνομαι καλύτερη δημιουργώντας μία θεωρία σχετικότητας. Μία θεωρία που μπορεί να μην έχει νόημα αρχικά αλλά στην συνέχεια και κατά την διάρκεια της εξέλιξης της, αποκτά.
Αν θες λοιπόν να φτιάξεις ένα παραμύθι, ξεκίνα τις θεωρίες!