Μία φωτογράφιση γεμάτη φως, αλμύρα και πέτρινους όγκους.

Υπάρχουν ημέρες που πάνε σερί. Μαζί με τις νύχτες. Ξεκινάς το πρωί στην δουλειά και καταλήγεις ξημερώματα, σε μία παραλία. Να κάθεσαι στα βράχια και να νιώθεις τα vibes από την ανατολή του ηλίου.

Αυτές οι μέρες είναι οι καλύτερες. Γιατί προκύπτουν και δεν προγραμματίζονται. Ειδικά το καλοκαίρι που ο καιρός και η διάθεση τις ευνοούν, οι μέρες αυτές είναι ενέσεις ζωής.

Ένα τέτοιο ξημέρωμα, βρέθηκα σε ένα περιβάλλον γεμάτο αλμύρα και πέτρινους όγκους. Μόλις είχε βγει ο ήλιος και τα πάντα ήταν «καμένα» γύρω μου. Το φως ήταν εκτυφλωτικό και οι σκιές έντονες, δίνοντας ένα μοναδικά άγριο αποτέλεσμα.

Οι φόρμες των βράχων κρέμονταν απειλητικές από πάνω μου και η αλμύρα είχε ντύσει με λευκά, τα πάντα. Την θάλασσα, τις πέτρες, τα φύκια και την άμμο.

Παρόλο το ξενύχτι, ήμουν έτοιμη να αιχμαλωτίσω την εμπειρία. Γιατί το περιβάλλον ήταν σεληνιακό και οι αισθήσεις είχαν περάσει σε άλλη διάσταση.

Και όπως τα παγάκια πέφτουν στο ποτήρι και δροσίζουν το ποτό, έτσι και τα βράχια, ντυμένα στα λευκά, πρόσφεραν την δροσιά της καλοκαιρινής αύρας και η θάλασσα, την γαλήνη του πρωινού.

Αν λοιπόν τύχει να ζήσεις μία τέτοια μεγάλη ημέρα και νιώσεις “on the rocks” κάνε την κίνηση και φύλαξε την. Θα είναι όλη δική σου και θα την θυμάσαι για καιρό.

Στην υγειά σου!