Οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται.
Ποτέ δεν ήμουν φαν των Πυξ-Λαξ, αλλά όταν ακούω την φράση «Οι παλιές αγάπες» την συνοδεύω με το: «πάνε στον παράδεισο». Γιατί είναι αρκετά όμορφη και εμπεριέχει μεγάλη αλήθεια.
Αν αγαπούσες κάτι ή κάποιον πολύ στο παρελθόν, εύκολα δεν το ξεχνάς ακόμη και αν έχει περάσει πολύς καιρός και το συναίσθημα που σου προκαλούσε έχει σβήσει ή έχει κρυφτεί καλά, κάτω από στρώσεις νεών εμπειριών και συγκινήσεων. Αυτό που μένει στο τέλος, όταν την ανακαλείς στη μνήμη σου, είναι μια γλυκιά αίσθηση.
Αυτό λοιπόν το συναίσθημα με κατέκλυσε όταν βρέθηκαν τυχαία, μπροστά μου κάποιες παλιές μου φωτογραφίες μιας λινοτυπικής μηχανής. Νομίζω ήμουν στο 3ο έτος των σπουδών μου, στο graphic design, όταν εμφάνισα τις συγκεκριμένες λήψεις για μία εργασία. Το μάθημα είχε να κάνει με τεχνικές τυπογραφίας και μου είχε δοθεί το θέμα «Λινοτυπική μηχανή».
Δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο, μέχρι που την είδα μπροστά μου. Θυμάμαι ακόμα τα συναισθήματα που μου δημιούργησε. Ενθουσιασμός και έντονη περιέργεια να την ανακαλύψω. Στην συνέχεια, κάνοντας έρευνα για την εργασία, ήρθαν νέα συναισθήματα θαυμασμού για τους ανθρώπους που την ανακάλυψαν αλλά και για την τέχνη των στοιχειοθετών που την χρησιμοποιούσαν.
Ο Thomas Edison την ονόμασε, το «όγδοο θαύμα του κόσμου» και έφερε την επανάσταση στις εκτυπώσεις και την κοινωνία. Πρόκειται για μηχάνημα επανάσταση, όσον αφορά τη στοιχειοθεσία, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως στην έκδοση εφημερίδων. Στην πραγματικότητα αποτελεί ένα ολόκληρο «εργοστάσιο» παραγωγής «αράδων».
Κατασκευάστηκε στην Αμερική, και αντικατέστησε τους πάγκους στοιχειοθεσίας. Με αυτό, οι στοιχειοθέτες μπορούσαν να φτιάξουν γρηγορότερα προτάσεις και να «στήσουν» την σελίδα προς εκτύπωση.
Η επικράτηση του ηλεκτρονικού υπολογιστή στην επεξεργασία των τυπογραφικών κειμένων, εκτόπισε σταδιακά την λινοτυπική μηχανή και οδήγησε στην κατάργηση της. Σήμερα, η λινοτυπία και οι μηχανές της αποτελούν ένα σημαντικό παράδειγμα τεχνικής και μαεστρίας και ένα έκθεμα για πολλά μουσεία τυπογραφίας.
Για εμένα αποτελεί μια παλιά αγάπη και ένα γλυκό συναίσθημα νοσταλγίας, τόσο για αυτά που πρεσβεύει όσο και για τα πρώτα χρόνια ενασχόλησης μου με την γραφιστική.
Μια παλιά αγάπη που δεν ξεχνιέται εύκολα και έχει πάρει εισιτήριο χωρίς επιστροφή, για τον παράδεισο.