Photography
Λάικ.
Μια φωτογράφιση αφιερωμένη στις λαϊκές αγορές.
Χρώματα, σχήματα, μυρουδιές, γεύσεις, ήχοι. Τέντες, πολυκοσμία, φωνές. Χαμόγελα, καβγάδες, πονηριά και φασαρία. Ήλιος, σκιά, ζέστη, βροχή, κρύο και χιονόνερο. Ζυγαριές, κέρματα, πλαστικές και χάρτινες σακούλες. Καρότσια, περαστικοί, θαμώνες και καντίνες. Τρανζιστοράκια που παίζουν Καζαντζίδη στη διαπασών, φορτηγά με διάπλατες τις πόρτες ανοιγμένες. Βαβούρα, μύγες, γάντια και κασκόλ, κυρίες με βεντάλιες και ηλικιωμένοι με μάσκες.
«Πωπωπώ τι έχω σήμερα!», «έλα καλέ κυρία, σπαρταράει!», «γάλακτος! γάλακτος!» και «καλά μηλαράκια, παιδιά!». «Μέλια, μέλιααα!», «να τρώει η μανά και του παιδιού να μη δίνει!», «έλα-έλα πάρεεεε, πάρεεεε!» και «ζαργάνα μου, έλα να δοκιμάσεις!».
Κεράσια Αγιάς, σκόρδα Χαλκίδας, λεμόνια Κορινθίας και πατάτες Νάξου. Αυγά ημέρας, ελιές ξανθές, φασολάκια χωρίς κλωστές και ώριμα βερίκοκα…
Όλα γυρίζουν στη λαϊκή της γειτονιάς, όλα συμβαίνουν. Και όλα, μου αρέσουν. Το πρωινό ξύπνημα του Σαββάτου και η προετοιμασία για να «κατηφορίσω» προς τα εκεί. Τα ψηλά στο πορτοφόλι, τα γυαλιά ηλίου και το ψάθινο καπελάκι. Οι υφασμάτινες σακούλες που κουβαλάω πάντα. Και όταν με το καλό φθάσω, αρχίζει το πανηγύρι.
Όλα μοιάζουν υπέροχα. Φρέσκα. Μπαίνω στον πιο ζωντανό οργανισμό της γειτονιάς μου και το ταξίδι αρχίζει. Αν καταφέρω να φθάσω νωρίς, επισκέπτομαι όλους τους πάγκους. Ξεκινάω παραδοσιακά από τα ψάρια, περνάω από τα λαχανικά, στη συνέχεια κατευθύνομαι στα φρούτα και καταλήγω στα ρούχα και στα είδη σπιτιού. Τελευταίος σταθμός, είναι πάντα τα λουλούδια. Αυτά που θα μου αφήσουν τις καλύτερες εντυπώσεις με τα χρώματα και τα αρώματα τους.
Όλα μου αρέσουν, σε όλα κάνω «λάικ». Αλλά πιο πολύ ενθουσιάζομαι με τις ποσότητες. Βουνά από μήλα στήνονται μπροστά μου, στοίβες από παστά ψάρια βάζουν τάξη στην πραμάτεια, σειρές αυγών παρατάσσονται σαν πειθαρχημένα στρατιωτάκια και πολύχρωμες καραμέλες με καλούν να τις δοκιμάσω.
Όλα, μοιάζουν με ένα εντυπωσιακό μοτίβο που αλλάζει από πάγκο σε πάγκο και από παραγωγό, σε παραγωγό. Όλα έχουν μια μοναδική τάξη, μια αλληλουχία που αλλάζει ανάλογα με το είδος, το σχήμα και το χρώμα. Και όλα στοιβάζονται οργανωμένα, σε ένα μπερδεμένο τοπίο.
Εκεί που η πολυχρωμία και το βουητό ξεχύνονται άναρχα, εκεί που άνθρωποι – καρότσια και σακούλες μπερδεύονται μεταξύ τους, συμβαίνει κάτι μαγικό. Σαν από θαύμα, η αταξία φέρνει την τάξη. Το αποδομημένο, δομείται και το άναρχο, ιεραρχείται. Ξαφνικά, όλα έχουν τη σειρά τους, τη θέση τους και λειτουργούν μοναδικά. Αρεστά. Από εμένα και χιλιάδες άλλον κόσμο που καταφθάνει στις λαϊκές των πόλεων, για να γεμίσει το καλάθι του.
Και εκεί, αποφασίζω να καταγράψω αυτό που τόσο μου αρέσει. Βγάζω το κινητό και κρατώ σε εικόνες όλα τούτα τα μοτίβα. Τα καταγράφω και γεμίζω από ζωντάνια. Τα απομνημονεύω και διασκεδάζω. Κάνω like στη λαϊκή αγορά και χαμογελώ.
Αν λοιπόν σου αρέσει να τριγυρνάς στους πάγκους της γειτονιάς σου, αν η τάξη και η αταξία της σε σαγηνεύει υποσεινήδητα, ρίξε μια ματιά στις φωτογραφίες μου. Ίσως την επόμενη φορά που θα «κατηφορίσεις» στη λαϊκή, δεις και εσύ την υπέροχη αντίθεση της και ίσως κάνεις και εσύ λάικ.
Καλές βόλτες!