Μία φωτογράφιση για τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το ανθρώπινο σώμα.

Γεννιόμαστε μια μάζα από σάρκα και οστά. Στην αρχή, όλα πάνω μας φαίνονται μικρά, εύθραυστα, σχεδόν απροσδιόριστα. Στην συνέχεια, αρχίζουμε να παίρνουν μορφή. Τα όργανα αναπτύσσονται και μπαίνουν στην θέση τους, τα άκρα μεγαλώνουν και το σώμα μας αποκτάει ξεκάθαρο σχήμα.

Είναι η περίοδος που η μεταμόρφωση προκαλεί χαρά, ζεστασιά και απέραντη αγάπη. Φράσεις όπως “θα σε φάω!” ακούγονται στη θέα ενός μωρού και είναι τόσο αθώες όσο και τα συναισθήματα που προκαλεί.

Η ανάπτυξη μας είναι συνεχόμενη, το μωρό γίνεται παιδί και το παιδί, έφηβος. Σε όλη την διάρκεια αυτής της εξέλιξης, αντιλαμβανόμαστε τις αλλαγές στο σώμα μας και αναπτύσσουμε τον ψυχισμό μας ανάλογα. Ο τρόπος που νιώθουμε το κορμί, αλλά και ο τρόπος που το αντιμετωπίζει το περιβάλλον, αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την ποιότητα της ζωής μας.

Και εδώ κάπου ξεκινάν τα βάσανα. Γιατί το περιβάλλον κρίνει ή ορίζει την αισθητική του σώματος με ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Ακολουθώντας συνταγές όπως λεπτός, ψηλός, γυμνασμένος, μαθαίνουμε να ακολουθούμε μία εικόνα-μία ιδέα.

Την ψάχνουμε, την κυνηγάμε και δεν ησυχάζουμε ποτέ. Και όσο πιο κοντά ερχόμαστε, τόσο εκείνη χάνεται μαζί με τα χρόνια που περνούν. Είναι μια “Μεγάλη ιδέα “. Όλοι, λίγο ή πολύ, παθιάζονται με αυτήν. Ακόμα και αν δεν τους αγγίζει για το δικό τους σώμα, τους συγκινεί η θέα ενός «καλοφτιαγμένου» κορμιού .

Και όμως δεν παύει να είναι μια ιδέα, που αν μας ταλαιπωρεί, καταλήγει να έχει την μοίρα της «Μεγάλης». Γιατί όταν την ακολουθούμε παθιασμένα, ξεχνάμε να ακούσουμε το δικό μας σώμα. Το πραγματικό. Αυτό που έχει την δική του φόρμα, το δικό του σχήμα, την δική του φωνή. Αυτό που δεν είναι ιδέα, αλλά αλήθεια. Η δική μας αλήθεια. Και είναι τόσο μοναδική!

Σαν ένα βότσαλο. Μπορεί να το βρεις σε μια ακρογιαλιά, να χάνεται στον σωρό μαζί με τόσα άλλα που του μοιάζουν. Όμως αν το προσέξεις θα δεις ότι είναι διαφορετικό. Το σχήμα του, το χρώμα του, μια εσοχή που μπορεί να έχει, όλα αυτά ορίζουν την μοναδικότητα και την ομορφιά του.

Και αν το ξεχώρισες από όλα τα άλλα σημαίνει πως σου προκαλεί μία έλξη. Σε τραβάει κοντά του. Όπως η ξεχωριστή ομορφιά του σώματος σου, έλκει ερωτικά ένα άλλο. Εξίσου μοναδικό, ιδιαίτερο.

Σε αυτό το σώμα είναι αφιερωμένη η φωτογράφιση. Στον τρόπο που το αντιλαμβανόμαστε. Στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι εγώ, το δικό μου. Για να μπορέσω να πετάξω την εικόνα που πίστευα για αυτό και να σιγομουρμουρίσω με ανακούφιση:

«Ήταν ιδέα σου…».

Αν σε αγγίζει η φωτογράφιση και όταν βλέπεις το σώμα σου το νιώθεις ξένο, πέταξε την ιδέα στα σκουπίδια και νιώσε την αλήθεια του.