PHOTOGRAPHY
Επιρροές με όνομα.
Μια φωτογράφιση αφιερωμένη στο Bauhaus.
Θα μπορούσα εύκολα, να το αποκαλέσω «οικοδόμηση του design». Θα μπορούσα να το ονομάσω «θεμέλια του οίκου των εφαρμοσμένων τεχνών». Όπως και να το πω, όπως και αν φαντάζομαι εναλλακτικά το όνομα του, το Bauhaus είναι ένα και δεν αλλάζει η ιστορία, το έργο του.
Το είδα για πρώτη φορά, στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης. Στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην Πλατεία Δημοκρατίας. Στις πολυκατοικίες της οδού Τσιμισκή και της Βασιλίσσης Όλγας. Στο Γαλλικό Ινστιτούτο, επί της λεωφόρου Στρατού.
Το συναντούσα μέσα στην πόλη από μικρή, αλλά κανένας δεν μου το είχε συστήσει. Θαύμαζα τη γεωμετρία του, την καθαρότητα του, τις φιλικές καμπύλες και τις αιχμηρές γωνίες του. Χάζευα τα παράθυρά του και φανταζόμουν πως περπατούσα στους διαδρόμους του. Όλοι το γνώριζαν αλλά κανένας από το περιβάλλον μου, δεν ήξερε το όνομα του. Δεν αντάλλαξα χειραψία με τον κύριο «Bauhaus».
Με τα χρόνια, τον ξέχασα. Σταμάτησα να τον κοιτώ και ας ήταν εκεί, καθημερινά, μπροστά στα μάτια μου. Ώσπου, μετά από μια δεκαετία, άκουσα το όνομα του για πρώτη φορά. Ήταν στη σχολή γραφιστικής, στο μάθημα «Ιστορία της τέχνης». Μου συστήθηκε ως ο κύριος «Bauhaus» με τ’ όνομα.
Η λέξη Bauhaus προήλθε από την αντιστροφή της γερμανικής λέξης Hausbau («οικοδόμηση»). Πρόκειται για μία σχολή που ιδρύθηκε το 1919 στη Γερμανία, από τον αρχιτέκτονα Walter Gropius, στην πόλη της Βαϊμάρης και αποτέλεσε το οικοδόμημα της ένωσης των εφαρμοσμένων και των καλών τεχνών.
Βασική του φιλοσοφία ήταν ο συνδυασμός της θεωρίας με την πράξη. Της αισθητικής με τη λειτουργικότητα. Της επιτομής, δηλαδή, της έννοιας του design.
Από τη μέρα που γεννήθηκε η φιλοσοφία του, έζησε μια δραστήρια και κυρίως παραγωγική ζωή για 14 ολόκληρα χρόνια. Έχοντας ως κέντρα τη Βαϊμάρη, το Ντεσάου και το Βερολίνο προσέλκυσε επιφανείς καλλιτέχνες της εποχής του, που δίδαξαν στα εργαστήρια και στις αίθουσες του. Ο Paul Klee, ο Wassily Kandinsky και ο László Moholy-Nagy είναι μερικά από τα ονόματα που πλαισίωσαν το εκπαιδευτικό του έργο. Η αρχιτεκτονική, η εσωτερική διακόσμηση, η αγγειοπλαστική, η γραφιστική, η φωτογραφία και o σχεδιασμός επίπλων ήταν μερικά από τα μαθήματα των τριών σχολών του Bauhaus.
Μέχρι το 1933. Τότε ήταν που του δόθηκε άλλο όνομα, από τους Ναζί της Γερμανίας. Το αποκάλεσαν “ πνευματικό κέντρο του Κομμουνισμού” (center of communist intellectualism) και κάτω από τις πιέσεις των Εθνικοσοσιαλιστών, αναγκάστηκε να κλείσει τις πολύβουες αίθουσες του και να μεταναστεύσει. Οι μαθητές και οι καθηγητές του Bauhaus, διασκορπίστηκαν στις ελεύθερες χώρες του κόσμου και μεταλαμπάδευσαν τις αρχές του, μετατρέποντας το Bauhaus σε κίνημα. Ένα κίνημα που έφθασε αργότερα και στην Ελλάδα, επηρεάζοντας τη μεταπολεμική αρχιτεκτονική της χώρας.
Έτσι το γνώρισα. Έτσι έγινε και επηρεάστηκα βαθιά από το έργο του. Όταν μετά από χρόνια, κατάφερα να επισκεφθώ το μουσείο Bauhaus Archive, στο Βερολίνο, ένιωσα περήφανη που είμαι σχεδιάστρια. Περιφανή και συνάμα, γεμάτη χρέος και ευθύνη.
Και έτσι, αποφάσισα σήμερα να εκφράσω ελεύθερα το νόημα και την ουσία, αυτού του ονόματος. Πραγματοποίησα μια απόπειρα φωτογραφικής απόδοσης των αρχών του, χρησιμοποιώντας καθημερινά αντικείμενα του σπιτιού μου. Χρηστικά και μη αντικείμενα που η σύνθεση τους, βασίζεται ή έχει επιρροές από το Bauhaus.
Δεν ξέρω αν κατάφερα να το αποδώσω σωστά. Δεν είμαι σίγουρη αν θα αναφωνήσει κάποιος τη λέξη «Bauhaus» όταν δει τις φωτογραφίες μου. Αυτό που σίγουρα γνωρίζω, είναι η ικανοποίηση της έκφρασης των σκέψεων και των συναισθημάτων μου. Η αποτύπωση του προσωπικού βιώματος σε σχέση με αυτό το όνομα. Και αυτό παραθέτω εδώ.
Αν λοιπόν και εσύ έχεις δει αντίστοιχα κτήρια στην πόλη σου και έτυχε να ακούσεις το όνομα «Bauhaus», ρίξε μια ματιά σε τούτες τις φωτογραφίες και που ξέρεις; Μπορεί να νιώσεις την περιέργεια να το γνωρίσεις ή να μάθεις περισσότερα για αυτό.
Καλή ανακάλυψη!