Τέσσερα πορτρέτα που απεικονίζουν τις αμοιβές των γυναικών στην αγορά εργασίας.

Φράση γεμάτη. Με βαρύ “λάμδα” και νόημα. “Καλά είναι και τα λάχανα”: τη χρησιμοποιούμε ειρωνικά, όταν θέλουμε να δηλώσουμε την δυσανάλογη αξία που προσδίδεται σε κάτι, σε σχέση με την πραγματική του αξία.

Ακριβώς αυτό συμβαίνει στην αγορά εργασίας. Προδίδεται δυσανάλογη αξία στην εργασία μιας γυναίκας, σε σχέση με την αμοιβή ενός άνδρα ίσης επαγγελματικής  εμπειρίας και αντικειμένου.

Το έχουμε διαβάσει σε διάφορες έρευνες. Χαρακτηριστικά, αναφέρω μία που αφορά τον χώρο του design και πραγματοποιήθηκε το 2015, υπό την αιγίδα της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού – Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων :

Πάνω κάτω, το έχουμε βιώσει οι περισσότερες. Απεριόριστες ώρες εργασίας για να κατακτήσουμε μία μικρή, μηδαμινή αύξηση σε σχέση με τον συνάδελφο μας. Ατέλειωτες προσπάθειες και θυσίες για να επιτύχουμε μία προαγωγή, η οποία θα συμβεί σπάνια και σχεδόν πάντα, θα είναι ιεραρχικά πιο κάτω από έναν ισάξιο σε ικανότητα και εμπειρία, άνδρα.

Μια πραγματικότητα που μας προβληματίζει, μας δυσκολεύει την ζωή και μας περιορίζει τα όνειρα. Σε μια εποχή, που η ανεργία είναι δεδομένη και οι συνθήκες εργασίας παράλογες, η γυναίκα καλείται να γίνει υπέρ-άνθρωπος για να τα καταφέρει. Κάποτε μια συνάδελφος είχε πει το εξής:

Έχω νιώσει λάχανο, πατάτα, κουνουπίδι. Έχω νιώσει ότι αξίζω όσο ένα μανταλάκι και ας κάνω όλη την μπουγάδα. Βρήκα λοιπόν την ευκαιρία να το εκφράσω, να ακουστώ και ίσως να βρω συμμάχους. Να σχεδιάσω, για να διεκδικήσω. Να κάνω την δουλειά μου και να ανταμειφτώ.

Αν έχεις νιώσει λάχανο ή κουνουπίδι όπως και το πορτρέτο, διέδωσε το.