Προτάσεις διακόσμησης με θέμα το ταξίδι.
Πως είναι να ονειρεύεσαι προορισμούς και να μην μπορείς να τους επισκεφτείς; Πως είναι να θες να πας ένα ταξιδάκι αναψυχής και να μην τα καταφέρνεις λόγω περιορισμένου χρόνου; Άραγε, πως είναι να θέλεις να ζήσεις μία περιπέτεια σε ένα ξένο τόπο και να μην στο επιτρέπουν τα οικονομικά σου;
Απογοητευτικό; Ξενέρωτο; Καταθλιπτικό; Τραγικό;
Ή μήπως είναι η αφορμή για ένα διαφορετικό ταξίδι; Εναλλακτικό. Υπάρχει περίπτωση να αποτελεί την έναρξη μιας νέας περιπέτειας που δεν μπορούσες να φανταστείς;
Ναι, σίγουρα μπορεί. Είναι τσεκαρισμένο. Εκατό τις εκατό. Γιατί δοκίμασα την εμπειρία πρόσφατα και αμέσως αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σου.
Γιατί, όπως είπε και ο Hippolyte Taine (1828-1893) και πολύ άλλοι, «Ταξιδεύει κανείς για να αλλάξει, όχι μέρος, αλλά ιδέες.» Ταξιδεύει για να μάθει καλύτερα τον εαυτό του, να αφουγκραστεί το μέσα του και να εξελιχθεί.
Υπάρχουν άπειροι τρόποι για να ταξιδέψει κανείς. Απλά θα πρέπει να επιλέξει το μέσο. Μπορεί να είναι ένα καράβι, μία εικόνα, ένα τραγούδι, ένα όμορφο χαμόγελο. Μπορεί να είναι οτιδήποτε. Απλά, να το θέλει.
Και εγώ το ήθελα πολύ. Αποφάσισα λοιπόν, ο προορισμός να είναι ο χώρος μου και το μέσο, η διακόσμηση. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι.
Πρώτα, πρώτα έπρεπε να ετοιμάσω τα μπαγάζια μου. Όχι, δεν μάζεψα τα ρούχα μου, ούτε έψαξα για βαλίτσα. Απλά άρχισα να συγκεντρώνω οποιοδήποτε αντικείμενο μου θύμιζε ταξίδι. Ένα παλιό γράμμα από το εξωτερικό, μία vintage φωτογραφική μηχανή, έναν χάρτη της Ευρώπης, μία ασπρόμαυρη καρποστάλ, διακοσμητικά αντικείμενα-σουβενίρ κ.α. Και αφού τα οργάνωσα καλά, ήμουν έτοιμη να σαλπάρω!
Το ταξίδι ξεκίνησε από τα πάτρια εδάφη. Μία στάση σε αρχαιολογικά μνημεία της Ελλάδας, ήταν η καλύτερη αρχή για την περιπέτεια μου.
Δεύτερη στάση, ένας οποιοσδήποτε ευρωπαϊκός προορισμός την δεκαετία του ’60. Το παστέλ τραπεζάκι, η φωτογραφική μηχανή και ο χάρτης, με μετέφεραν σε άλλες εποχές και άλλους τόπους.
Ύστερα ήρθε η πραγματική συγκίνηση. Προσγειώθηκα σε μέρη μακρινά, ονειρεμένα. Το τοπίο ήταν άγριο άλλα μαγευτικό. Η πέτρα και το ξύλο κυριαρχούσαν ενώ στο βάθος άκουγα την σιωπή της στέπας.
Τέλος επέλεξα έναν οικείο προορισμό. Αποφάσισα να ολοκληρώσω το ταξίδι μου παρέα με τις αναμνήσεις μου. Έφθασα νωρίς το πρωί στην Κωνσταντινούπολη, παρέα με τις κολλητές μου, όπως παλιά. Είδα τους μιναρέδες, άκουσα τον ιμάμη, μαγεύτηκα από τα βυζαντινά μνημεία και ξαναδοκίμασα ναργιλέ στα καφενεία της Πόλης.
Περνούσα τόσο υπέροχα που δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να γυρίσω πίσω. Θα μπορούσα για πολλές ώρες ακόμα να ταξιδεύω, αλλάζοντας αντικείμενα και μικροέπιπλα στον χώρο μου, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι μου σώθηκαν. Τα είχα χρησιμοποιήσει όλα.
Και κάπως έτσι τελείωσε ένα ταξίδι εναλλακτικό. Μ ‘έκανε να αισθάνομαι τόσο όμορφα που αποφάσισα να ξεκινήσω ένα καινούριο, με την πρώτη ευκαιρία.
Αν θέλεις και εσύ να ταξιδέψεις αλλά δεν βρίσκεις τον τρόπο, ετοίμασε τις βαλίτσες της διακόσμησης, άκουσε την ψυχή σου και ξεκίνα!
Καλό ταξίδι.