Ο χειμώνας έρχεται σιγά-σιγά. Οι διακοπές τελείωσαν, το φθινόπωρο έφθασε, τα σχολεία άνοιξαν και ο καιρός ετοιμάζεται να αλλάξει πορεία.
Έξω, τα πράγματα είναι κάπως θολά. Πρωτόγνωρα. Η πανδημία έχει απλώσει ένα πέπλο ανασφάλειας και όλοι προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε ένα νέο περιβάλλον. Η μάσκα έχει γίνει το απόλυτο αξεσουάρ, οι κανόνες υγιεινής και κοινωνικής συναναστροφής έχουν αλλάξει και εμείς ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέες συνθήκες, ιδιαίτερες, που ακροβατούν ανάμεσα στην έννοια της προστασίας και του άγνωστου.

«Ο χειμώνας έρχεται σιγά-σιγά και το εξωτερικό περιβάλλον μοιάζει βαμμένο στις αποχρώσεις του γκρι» αναλογίζομαι καθώς ποτίζω τα πράσινα φύλλα, στις γλάστρες του μπαλκονιού μου.
Σκέφτομαι, πως σιγά-σιγά θα πρέπει να προετοιμάσω τον εαυτό μου για τη νέα εποχή. Θα χρειαστεί να δεχτώ τις αλλαγές, να προσαρμοστώ στο άγνωστο και να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να σιγουρέψω την προσωπική μου ασφάλεια και γαλήνη.
«Ο χειμώνας έρχεται σιγά-σιγά και εγώ θα πρέπει να σκεφτώ την προστασία των φυτών μου…» σκέφτομαι. «…να αποφασίσω πως θα τα προστατέψω. Ποια θα κρατήσω στο μπαλκόνι και ποια θα φέρω μέσα στο σπίτι για να αντέξουν στις αλλαγές της θερμοκρασίας».
Έτσι τρέχουν οι σκέψεις μου. Κάνουν αγώνα δρόμου με τη νέα πραγματικότητα και ακολουθούν εικόνες γεμάτες μουντά χρώματα.
«Αν καταφέρω να προστατέψω τα φυτά μου, θα διώξω τις σκοτεινές αποχρώσεις και θα φέρω τη φρεσκάδα στο σπίτι μου. Και ενώ έξω όλα είναι γκρι, μέσα θα είναι όλα πράσινα!» συμπεραίνω χαρούμενη.

Τελειώνω το πότισμα και μπαίνω φουριόζα μέσα στο σπίτι. Ψάχνω όλα τα σημεία του σπιτιού που θα μπορούσα να τα στολίσω με τα χρώματα της φύσης. Παρατηρώ τα βοηθητικά έπιπλα του σπιτιού, ανοίγω ντουλάπια και ξετρυπώνω καλάθια, παλιές γλάστρες και αντικείμενα που θα βοηθούσαν να μετατρέψω τον εσωτερικό μου χώρο, σε μια μικρή πράσινη όαση.
Και αφού έχω ολοκληρώσει την προετοιμασία, κατευθύνομαι στο μπαλκόνι για να επιλέξω γλάστρες. Ξέρω πως δεν έχω στη συλλογή μου πολύ ευαίσθητα φυτά, όπως είναι τα λουλούδια. Προτιμώ τις ποικιλίες από παχύφυτα και κάκτους που αντέχουν, σε όλες σχεδόν, τις θερμοκρασίες. Παρόλα αυτά, θέλω να προετοιμαστώ. Να τα προστατέψω και να «προστατευτώ».

Ολοκληρώνω τη διαλογή των φυτών, βάζω το σχετικό άλμπουμ του Mort Garson να με συντροφεύει μουσικά και ξεκινάω τη διακόσμηση. Προσέχω σε κάθε τοποθέτηση, τα φυτά να βρίσκονται κοντά σε παράθυρα και μπαλκονόπορτες και μακριά από καλοριφέρ, που η θερμότητα μπορεί να τα αφυδατώσει. Επιλέγω να δημιουργώ συνδυασμούς δύο χρωμάτων και όχι πολυχρωμίες, ώστε να κυριαρχεί στο χώρο το πράσινο χρώμα.
Και ενώ ολοκληρώνω τις συνθέσεις μου, συνειδητοποιώ πως αν είχα περισσότερο χρόνο και budget, θα μπορούσα να δημιουργήσω πιο ενδιαφέρουσες γωνιές μέσα στο σπίτι. Γωνιές με «πράσινα» επιτοίχια πλέγματα, «πράσινα» διαχωριστικά χώρου, «πράσινα» ράφια παραθύρων και «πράσινα κρεμαστά».
«Δεν πειράζει» καταλήγω. «Ακόμα και έτσι, κατάφερα να φέρω την ομορφιά και την ασφάλεια μέσα στο σπίτι μου. Κατάφερα να νιώθω πως είναι όλα μέσα, πράσινα!».


Αν λοιπόν και εσύ βλέπεις τον έξω κόσμο με μουντά χρώματα και θέλεις ο χειμώνας σου να είναι ευχάριστος, ρίξε μια ματιά στις προτάσεις μου, διάλεξε τα φυτά που θέλεις να προστατέψεις και μετέτρεψε το σπίτι σου σε έναν μικρό, πράσινο κήπο.
Καλή επιτυχία!