«Ο χειμώνας έρχεται σιγά-σιγά και το εξωτερικό περιβάλλον μοιάζει βαμμένο στις αποχρώσεις του γκρι» αναλογίζομαι καθώς ποτίζω τα πράσινα φύλλα, στις γλάστρες του μπαλκονιού μου.
Σκέφτομαι, πως σιγά-σιγά θα πρέπει να προετοιμάσω τον εαυτό μου για τη νέα εποχή. Θα χρειαστεί να δεχτώ τις αλλαγές, να προσαρμοστώ στο άγνωστο και να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να σιγουρέψω την προσωπική μου ασφάλεια και γαλήνη.
«Ο χειμώνας έρχεται σιγά-σιγά και εγώ θα πρέπει να σκεφτώ την προστασία των φυτών μου…» σκέφτομαι. «…να αποφασίσω πως θα τα προστατέψω. Ποια θα κρατήσω στο μπαλκόνι και ποια θα φέρω μέσα στο σπίτι για να αντέξουν στις αλλαγές της θερμοκρασίας».
Έτσι τρέχουν οι σκέψεις μου. Κάνουν αγώνα δρόμου με τη νέα πραγματικότητα και ακολουθούν εικόνες γεμάτες μουντά χρώματα.
«Αν καταφέρω να προστατέψω τα φυτά μου, θα διώξω τις σκοτεινές αποχρώσεις και θα φέρω τη φρεσκάδα στο σπίτι μου. Και ενώ έξω όλα είναι γκρι, μέσα θα είναι όλα πράσινα!» συμπεραίνω χαρούμενη.