Μια εικονογράφηση, βγαλμένη μετά από μια δεύτερη προσπάθεια.

Αρχές Σεπτεμβρίου. Είμαι μπροστά στον υπολογιστή, έχω ανοίξει το πρόγραμμα σχεδίασης και προσπαθώ.

Πασχίζω να δημιουργήσω την ιδέα που έχω τόσον καιρό, στο μυαλό μου. Προσπαθώ και δεν καταφέρνω τίποτα. Ότι έχω φανταστεί, ότι έχω σχεδιάσει νοερά, σήμερα πάει χαμένο. Δε μπορώ. Δεν τα καταφέρνω. Κοιτάω την οθόνη και απογοητεύομαι. Αντικρίζω το λευκό καμβά και με πιάνει απελπισία. Κάνω μια τελευταία προσπάθεια και μετά, εκνευρισμένη, κλείνω τον υπολογιστή και βγαίνω έξω για μια βόλτα στον ήλιο.

Μέσα Φεβρουαρίου. Είναι βράδυ αργά και γυρνάω στο σπίτι, γεμάτη απογοήτευση. «Ήταν από τις χειρότερες, επαγγελματικές μου μέρες», σκέφτομαι. Έχω επιστρέψει από ένα ραντεβού-όλεθρο. Όλα πήγαν στραβά. Κάθε προσδοκία, κάθε αίσθημα ενθουσιασμού, μελέτης και δημιουργικότητας, πήγαν στράφι. Ατελείωτες ώρες δουλειάς και προσπάθειας δεν ευοδώθηκαν. Το project σταμάτησε απότομα, χωρίς καμία ένδειξη. Χωρίς κανένα σημάδι.

«Τι έφταιξε; Τι πήγε στραβά;», «Πως δεν το κατάλαβα νωρίτερα;» αναρωτιέμαι με παράπονο. Οι ερωτήσεις έρχονται απανωτές και οι απαντήσεις βρίσκονται πολύ μακριά. «Το προσπάθησα τόσο πολύ…» σκέφτομαι. «Έδωσα κάθε πτυχή της γνώσης μου, κάθε μορφή της δημιουργικότητας μου. Μελέτησα κάθε πιθανότητα και όλα φαίνονταν να πηγαίνουν ρολόι…». Η απογοήτευση σε συνδυασμό με την κούραση, μου προκαλούν ένα απίστευτο κομφούζιο.

Για να χαλαρώσω, ανοίγω τον υπολογιστή και σερφάρω στο διαδίκτυο. Κάποια στιγμή πιάνω τον εαυτό μου, να βρίσκεται στο πρόγραμμα σχεδίασης και να εικονογραφώ. Και ενώ το μυαλό ταξιδεύει στην αποτυχία, το χέρι σχεδιάζει. Κύκλους, ημικύκλια και τρίγωνα. Δημιουργώ και δεν το καταλαβαίνω. Μετά από αρκετή ώρα, εξαντλημένη, σταματώ. Κοιτάζω την οθόνη έκπληκτη.

Μπροστά μου αναπτύσσονται ένα σωρό χαρακτήρες. Άνδρες και γυναίκες, που εκφράζουν διάφορα συναισθήματα. Τα τρίγωνα και οι κύκλοι έχουν μετατραπεί σε πολύχρωμα ανθρωπάκια και εγώ….δεν το είχα πάρει χαμπάρι!

Τα κοιτάζω έκπληκτη και μέσα στην κούραση και την απελπισία μου, συνειδητοποιώ ότι έχω πραγματοποιήσει την ιδέα του Σεπτεμβρίου! Κατάφερα, μυστηριωδώς, να ολοκληρώσω το project που τόσο πολύ με παίδεψε και με απογοήτευσε πριν λίγους μήνες.

Ξάφνου, η διάθεση κάνει στροφή 360 μοιρών. Μετά την έκπληξη, η απογοήτευση έχει αντικατασταθεί από το αίσθημα της ικανοποίησης, η στεναχώρια από τη χαρά, η κούραση από την επιτυχία και το κομφούζιο έχει μετατραπεί σε πλήρης διαύγεια.

Τώρα ξέρω. Οι απαντήσεις έχουν φθάσει με το εξπρές του μεσονυκτίου και όλα έχουν πάρει τη θέση τους. Έχοντας ολοκληρώσει την εικονογράφηση, καταλαβαίνω πως κάποια πράγματα θέλουν το χρόνο τους. Κάποιες προσπάθειες μπορεί να μην έχουν καλό αποτέλεσμα με την πρώτη φορά. Για αυτό δε χρειάζεται απογοήτευση. Χρειάζεται ξεκούραση και χρόνος. Για να μπορέσεις να προσπαθήσεις ξανά, με μεγαλύτερη διάθεση, συνείδηση των προηγούμενων λαθών και αποφασιστικότητα. Για να καταφέρεις να πραγματοποιήσεις την επιθυμία ή το στόχο σου, μέσα σε ευνοϊκότερες συνθήκες και με ιδανικότερη υποδομή.

Αποθηκεύω το αρχείο, κλείνω τον υπολογιστή και πάω για ύπνο. «Αύριο θα βρω τρόπο να μοιραστώ τα γεωμετρικά μου ανθρωπάκια και την εμπειρία που είχα σήμερα» σκέφτομαι. «Θα ανοίξω τα μάτια το πρωί και θα ξέρω, πως προσπάθεια σημαίνει χρόνος. Όλα μπορούν να γίνουν αν δοκιμάσεις ξανά και δεν χάσεις την υπομονή και την ελπίδα σου» σκέφτομαι, χαμογελώ και κλείνω το φως.

Αν λοιπόν σου αρέσει το αποτέλεσμα και πιστεύεις στο στόχο σου, μην τα παρατάς. Όταν νιώσεις έτοιμος, προσπάθησε ξανά και δε θα χάσεις.

Καλή επιτυχία!