Τέσσερις εικονογραφήσεις για την σχέση μας με τον ήλιο.

Άνοιξη. Ήλιος.

Επιτέλους ήρθε! Αρχίζει η μέρα και το φως δεν είναι γκρίζο. Επιτέλους, αποκτά ζεστά χρώματα. Θερμά. Ο ήλιος εμφανίζεται δειλά-δειλά και η μέρα γεμίζει έντονες εικόνες, χαμόγελα και ξαφνικές «καλημέρες».

Οι άνθρωποι βγαίνουν σιγά-σιγά από τα καβούκια τους και ψάχνουν το θερμό ουράνιο σώμα με λαχτάρα. Ψάχνουν μια θέση στον ήλιο. Να λάβουν θερμότητα, να ανέβει η διάθεση τους και να ξεκινήσει η μέρα τους καλά.

Κυριακή πρωί, κατεβαίνω με τα πόδια στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Μπροστά μου ξετυλίγεται μία μοναδική εικόνα. Έντονο γαλάζιο από ουρανό και θάλασσα. Άνθρωποι παντού. Περπατούν με αργό ρυθμό. Κάνουν ποδήλατο. Κάθονται νωχελικά στα παγκάκια. Ακούν μουσική από πλανόδιους βιρτουόζους και κοιτάν ψηλά. Κοιτάν τον ήλιο.

Τον περίμεναν τόσους μήνες. Ανυπομονούσαν για την στιγμή που θα εμφανιστεί και θα χαρίσει απλόχερα την θερμότητά του. Και τώρα, που έκανε την μεγαλοπρεπή του εμφάνιση, δεν χάνουν στιγμή! Βγαίνουν να τον απολαύσουν και να δεχτούν όλες τις ευεργετικές του ιδιότητες.

Κάθομαι και εγώ στην προβλήτα και κοιτάω ψηλά. Τον αντιμετωπίζω με ανακούφιση. «Τί καλά!» σκέφτομαι, «Επιτέλους ήρθες! Σε είχα τόση ανάγκη…». Ξαπλώνω με άνεση στο δάπεδο και χαμογελώ. «Τελικά είμαστε σαν τα ερπετά» αναλογίζομαι.

Όπως και τα αμφίβια, τα ερπετά είναι ποικιλόθερμα και είτε ζουν κοντά στην θερμοκρασία του περιβάλλοντος αέρα ή νερού είτε προσλαμβάνουν θερμότητα ηλιαζόμενα ή καθισμένα σε επιφάνειες που ζεσταίνονται από τον ήλιο. Χρειάζονται την ηλιακή θερμότητα για να δραστηριοποιηθούν, αλλά είναι αναγκασμένα να αποσύρονται σε σκιερά σημεία για να αποφύγουν την υπερθέρμανση.

Έτσι και εμείς οι άνθρωποι. Περιμένουμε την στιγμή που θα βγει ο ήλιος για να λάβουμε την αναζωογονητική του ενέργεια. Την χρειαζόμαστε σωματικά και ψυχικά. Μας δίνει ώθηση να κινητοποιηθούμε. Να χαμογελάσουμε και να αντιμετωπίσουμε την ζωή θετικότερα.

Και όταν γεμίσουμε ήλιο, όταν εκτεθούμε για πολύ ώρα στην ακτινοβολία του, ρίχνουμε τους ρυθμούς. Χαλαρώνουμε, ονειροπολούμε. Και ύστερα; Ύστερα ψάχνουμε τον ίσκιο. Για να απολαύσουμε την ενέργεια που λάβαμε πριν από λίγο. Μπορεί στο τέλος να ρίξουμε και κανά υπνάκο.

«Είμαστε σαν τα ερπετά, πάει και τελείωσε!» μονολογώ. Σε εποχές που η κατίφια, το γκρίζο, το άγχος και ο σκληρός τρόπος ζωής μας κατακλύζει, ο ήλιος γίνεται όλο και πιο απαραίτητος. Η φύση μας καλεί και μας τροφοδοτεί θετικά. Και εμείς; Εμείς πρέπει να την ακούσουμε και να την αφήσουμε να μας ευεργετήσει. Έτσι απλά, σαν τις σαύρες, σαν τα ερπετά.

Εξού και η εικονογράφηση. Οι παραπάνω σκέψεις μου αποτυπωμένες σε εικόνες. Χαρούμενα, ζωηρά μοτίβα που σε προκαλούν να βγεις από την μαύρη σου τρύπα. Να ξεφύγεις και να χαρείς. Να κάνεις την κίνηση. Να ζεσταθείς.

Αν λοιπόν ο ήλιος σε τροφοδοτεί και τον ψάχνεις απεγνωσμένα, ρίξε μια ματιά στις εικόνες, πάρε δύναμη και βγες από το καβούκι σου.

Καλή ζωή!