Εικονογραφήσεις απορίας για την έλλειψη του χορού, στην ζωή μας.
Πόσες φορές σου έχει τύχει; Να βρίσκεσαι σε έναν χώρο με υπέροχη μουσική. Χορευτική. Η ένταση της, να είναι όση χρειάζεται. Ο ρυθμός να είναι τόσο παιχνιδιάρικος που να λικνίζει το σώμα σου. Οι αισθήσεις να αρχίζουν να παρασύρονται και να αλλάζει θετικά η διάθεση σου. Και εκεί που είσαι έτοιμος να χορέψεις, ξαφνικά κάτι σε σταματάει.
Κοιτάς γύρω σου και προβληματίζεσαι. «Γιατί κανένας δεν χορεύει;», αναρωτιέσαι.
«Γιατί δεν ακολουθεί τον ρυθμό;»
«Κανείς δεν ακούει;»
«Κανείς δεν νιώθει;»
«Και εγώ;»
«Πώς να χορέψω τώρα;»
«Μόνος μου;»
Και εκεί είναι που μένεις απλά με το ποτό στο χέρι. Να σκέφτεσαι, πόσο ωραία θα ήταν να ακολουθούσαν τα σώματα την μουσική και ο κόσμος να διασκέδαζε. Να διασκέδαζε, πραγματικά! Να έμπαινε ο ρυθμός μέσα του και να εκφραζόταν με όποιο τρόπο μπορούσε. Με όποιο τρόπο ήθελε.
Γιατί για μένα, ο χορός δεν είναι τίποτα άλλο από μία έκφραση. Μια εκδήλωση συναισθημάτων. Η μουσική είναι το κίνητρο και το σώμα το εργαλείο που τα φανερώνει. Και είναι υπέροχη η αίσθηση του! Είναι λυτρωτική. Γιατί βγάζεις ότι σε απασχολεί από μέσα σου, ότι σε αγγίζει, ότι σε κάνει να χαρείς. Γιατί ζεις!
Και δεν χρειάζεται να είσαι βιρτουόζος. Ούτε πρέπει να γνωρίζεις απαραίτητα βήματα και τεχνικές. Το μόνο που χρειάζεται είναι τα αυτιά σου και η διάθεση να αφεθείς ελεύθερος.
Και όμως είναι τόσο δύσκολο να το δεις να συμβαίνει μπροστά σου…Να νιώσεις ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι γύρο σου, που αισθάνονται την ανάγκη να εκφραστούν. Να χορέψουν! Να ταξιδέψουν με το σώμα τους στα μουσικά ακούσματα και να παρασύρουν και εσένα!
Βλέπεις τους περισσότερους να είναι στατικοί, με ένα ποτό ή με ένα κινητό στο χέρι. Και αναρωτιέσαι «Γιατί τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά;», «Γιατί οι άνθρωποι ξέχασαν τον χορό;». Νιώθεις σαν κάποιος να πήρε βίαια αυτήν την ανθρώπινη ανάγκη μακριά. Σαν κάποιος με μια πινελιά, να έσβησε τα πόδια τους και την διάθεσή τους για χορό.
Μου έχει τύχει λοιπόν. Πολλές φορές. Και εκεί που αναρωτιέμαι το «γιατί;», αρχίζω να σχεδιάζω εικόνες στο μυαλό μου. Αυτές σας παρουσιάζω σήμερα. Πέντε εικόνες προβληματισμού. Πέντε εικόνες δίχως πόδια, αλλά με διάθεση για χορό.
Και εκεί που τελειώνω τα σχέδια, βάζω την μουσική στην διαπασών, χορεύω ξέφρενα και τραγουδώ «Γουστάρω να χορεύω!».
Εσύ; Γουστάρεις;