Graphic design
Περίεργες μέρες, περίεργα ρήματα.
Μία απόπειρα τυπογραφίας αφιερωμένη στον περίεργο, φετινό Σεπτέμβριο.
Φέτος, τα πράγματα είναι περίεργα. Φέτος, οι αρχές είναι αλλόκοτες. Μπήκε ο Σεπτέμβριος και προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται. Πως θα κυλίσει. Προσπαθώ να σκεφτώ τις πρώτες κινήσεις της εποχής. Πως θα κάνω τη μετάβαση˙πως θα περάσω, από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο.
«Πόσο καιρό θα φοράω μάσκα;»
«Θα δουλεύω από το σπίτι ή από το γραφείο;»
«Πότε θα μπορέσω να παρακολουθήσω μια μεγάλη συναυλία;»
«Για πόσο καιρό θα πίνω το ποτό μου, μέχρι τις 12 το βράδυ;»
«Πότε θα δω τους φίλους μου από κοντά, που είναι αποκλεισμένοι στο εξωτερικό;»
Έχω όλες τις παραπάνω απορίες και ενώ ξεκινώ να δώσω απαντήσεις, ξάφνου κατακλύζουν το μυαλό μου νέα ερωτήματα, πιο ανησυχητικά:
«Θα βρεθεί το εμβόλιο;»
«Θα είμαστε όλοι καλά στην υγεία μας, του χρόνου τέτοια εποχή;»
«Θα έχω δουλειά;»
Απορίες τόσο έντονες, που μου γεννούν αρνητικά συναισθήματα. Νιώθω πως ξεκινάω την νέα σεζόν γεμάτη άγχος, ανασφάλεια και αμηχανία. Όλα είναι μετέωρα. Όλα είναι περίεργα.
Και ενώ το καλοκαίρι προσπάθησα να αφήσω τις έγνοιες στην άκρη, ώστε να πάρω δυνάμεις και να αντιμετωπίσω τις περίεργες μέρες που έρχονται με δύναμη και αισιοδοξία, συνειδητοποιώ πως έζησα μια μικρή παύση. Ένα διάλλειμά του δευτερολέπτου.
Και τώρα;
Τώρα, πιάνω τα πράγματα από την αρχή και προσπαθώ να απαντήσω τις τελευταίες, τις πιο ανησυχητικές ερωτήσεις. Να μειώσω τις αγωνίες μου και να ξεκινήσω το φθινόπωρο όσο γίνεται πιο ήρεμη.
Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες. Και ενώ στύβω το μυαλό μου ή προσπαθώ να πληροφορηθώ από κάθε σοβαρή πηγή που θα μπορούσε να με βοηθήσει, μου έρχονται τέσσερα ρήματα στο μυαλό. Τέσσερα ρήματα, της αγγλικής γλώσσας. Ρήματα σχεδόν κοινά, που δηλώνουν ενέργεια και δράση.
«Περίεργο…»σκέφτομαι. «Γιατί μου ήρθαν αυτές οι λέξεις στα αγγλικά και τι θέλουν να μου πουν;». Κάθομαι στο γραφείο και αρχίζω να σχεδιάζω ένα-ένα, τα γράμματα τους.
Συνειδητοποιώ πως τις σχηματίζω σιγά-σιγά, με περίεργες γραμματοσειρές. Περίεργες όπως οι μέρες που διανύουμε, όπως ο τρόπος που αισθάνομαι, όπως περίεργα αντιλαμβάνομαι τώρα, τις έννοιες τους:
Adapt – προσαρμόζομαι
«Τελικά προσαρμόζομαι; Κατάφερα να ξεκινήσω το Σεπτέμβριο έτοιμη; Έχει γίνει η μάσκα το αξεσουάρ της νέας σεζόν; Κατάφερα να δεχτώ όλες τις αλλαγές στη ζωή μου;»
Breathe– αναπνέω
« Έμαθα να αναπνέω καλά μέσα από τη μάσκα; Μπορώ να ελέγχω την αναπνοή μου όταν αγχώνομαι;
Hark– ακούω προσεκτικά, αφουγκράζομαι
«Κατάφερα να ακούω σωστά; Να ξεχωρίζω την αληθή πληροφορία για όλα αυτά που μας συμβαίνουν;»
Count– μετράω
« Έμαθα να υπολογίζω την κατάσταση; Κατάφερα να κρατάω τη σωστή απόσταση από τους συνανθρώπους μου, στις κοινωνικές μας δραστηριότητες;»
Περίεργες σκέψεις. Περίεργα συναισθήματα. Περίεργα ρήματα. Περίεργες έννοιες. Περίεργες μέρες. Περίεργες αρχές. Όλα τα περίεργα είναι εδώ, μπροστά μου, σε μια κόλλα χαρτί κα με καλούν να τα ζήσω. Όπως και αν είναι, όπως και αν έρθουν.
«Το μόνο τελικά που μπορώ να κάνω»,καταλήγω, «είναι να τα μεταφέρω στον υπολογιστή και να τα μοιραστώ στο blog μου». «Να βιώσω τις περίεργες ημέρες και να δράσω με αυτά τα ρήματα, έστω και αν είναι περίεργα».
Αν και εσύ λοιπόν νιώθεις περίεργα αυτές τις μέρες και ανησυχείς, ρίξε μια ματιά στην τυπογραφία μου, ανέπνευσε βαθιά, προσαρμόσου στο άγνωστο, άκου προσεκτικά ότι σου κάνει καλό και μέτρα τις περίεργες ημέρες. Ίσως τελικά, περάσουν πολύ πιο γρήγορα από ότι υπολόγισες.
Καλή ζωή!