Μια προσπάθεια γραφιστικής απόδοσης του βιβλίου, «Το κουρδιστό πουλί» και της μουσικότητας που κρύβει μέσα του.
Ήταν η πρώτη φορά. Η πρώτη, που διάβαζα ένα βιβλίο και στα αυτιά μου ηχούσαν μελωδίες. Η πρώτη, που τα γράμματα των σελίδων μετατρέπονταν σε νότες.
Όταν ξεκίνησα να διαβάζω «Το κουρδιστό πουλί», ήταν η πρώτη φορά που κρατούσα στα χέρια μου ένα βιβλίο του Χαρούκι Μουρακάμι. Είχα ακούσει πολλά για τη γραφή του Ιάπωνα συγγραφέα. Είχα διαβάσει κριτικές για τα βιβλία του, αλλά δεν είχα καταφέρει να τον συναντήσω. Μέχρι τη στιγμή, που έπεσε τυχαία στα χέρια μου αυτό το βιβλίο. Ένα βιβλίο που δημιούργησε μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα γύρω μου. Μια ατμόσφαιρα που μου θύμιζε ambient μουσική.
Διάβαζα τις λέξεις, τις παραγράφους και αμυδρά στο βάθος, άρχιζα να διακρίνω μελωδίες του Erik Satie. Όσο κυλούσαν τα κεφάλαια, η μουσική εναλλάσσονταν στο μυαλό μου· o John Cage, o Brian Eno, ο Terry Riley συνέθεταν τα κομμάτια τους και η ένταση των ήχων δυνάμωνε.
Κάθε σκέψη του ήρωα, Τόρου Οκάντα, συνοδεύονταν από ήχους. Ήχους της πόλης, του σπιτιού και του πολέμου. Ήχους της σιωπής, της σκέψης και της αναζήτησης. Ένα τηλέφωνο που χτυπάει επίμονα, μια τσαγιέρα που σφυρίζει, μια μπύρα που ανοίγει σ’ ένα ζεστό μεσημέρι του καλοκαιριού, μια σταγόνα νερού που στάζει στο βάθος ενός πηγαδιού, ένα βαγόνι που ξεκινάει την πορεία του μέσα στην πόλη, ένα πλήθος που περπατάει βιαστικά, οι οπλές των αλόγων που καλπάζουν στις στέπες της Ματζουρίας, η φωνή ενός μηχανικού πουλιού.
Ήχοι γνώριμοι και ταυτόχρονα πρωτόγνωροι. Ήχοι καθημερινοί, ρουτινιάρικοι, μοναδικοί, μεταφυσικοί και γεμάτοι παραισθήσεις. Ήχοι που σχηματίζονταν στο μυαλό μου από την εκπληκτική ικανότητα του συγγραφέα να μεταφέρει, σχεδόν ανεπαίσθητα, τις αντιθέσεις της ζωής ενός ανθρώπου. Ιστορίες γεμάτες ένταση και ηρεμία, θυμό και αδιαφορία, απόγνωση και αποφασιστικότητα, δράση και αδράνεια.
Ήταν η πρώτη φορά. Ήταν η παρθενική μου μύηση. Ήταν η αρχή ενός μαγικού αλλά και γήινου ταξιδιού. Για αυτό και μου έμεινε αξέχαστη. Για αυτό, αποφάσισα να τη μοιραστώ μαζί σου. Προσπάθησα να μεταφέρω τη «μουσική» εμπειρία του βιβλίου, επιλέγοντας φράσεις του συγγραφέα και αποδίδοντας τις, γραφιστικά. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα.
Όμως οι νότες του, αντηχούν ακόμα μέσα μου.
Αν λοιπόν ψάχνεις μια διαφορετική εμπειρία ανάγνωσης, ρίξε μια ματιά στις εικόνες μου. Διάβασε το βιβλίο του Μουρακάμι και που ξέρεις; Ίσως νιώσεις και εσύ τους ήχους του.
Καλή ανάγνωση, καλή ακρόαση.