Τέσσερις αφίσες για το πως αντιμετωπίζουμε την εικόνα μας.
Όταν κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, συνήθως μένω ικανοποιημένη. Και αυτό δεν έχει να κάνει άμεσα με την εξωτερική μου εμφάνιση αλλά κυρίως με τις προσδοκίες μου. Μετά από χρόνια επαφής με το είδωλό μου, ξέρω τι να περιμένω.
Μοιάζουμε με ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Αγαπάει η μία την άλλη και δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να μας εκπλήξει. Έχουμε μοιραστεί τόσες στιγμές φροντίδας, ρουτίνας, διαμάχης και μίσους που κάθε κίνηση μας, κάθε συμπεριφορά είναι οικία. Όχι αδιάφορη, αλλά ανεπαίσθητη. Σαν δύο γεροντάκια που συναντιούνται συχνά μπροστά από ένα πρίσμα και μοιράζονται μια μορφή αυτοπεποίθησης αλλά και απάθειας ταυτόχρονα.
Τα πράγματα όμως αλλάζουν ριζικά, όταν έρχομαι πρόσωπο με πρόσωπο, στο φωτογραφικό φακό. Χάνω κάθε άνεση, αισθάνομαι αμήχανα και αγωνιώ για το αποτέλεσμα. Οι φωτογραφίες είναι συνήθως σκέτη καταστροφή και οποιαδήποτε διάθεση για αυτοπροβολή, πάει χαμένη.
Σε έναν κόσμο που βασιλεύουν οι selfie, εγώ απέχω σχεδόν ολοκληρωτικά και απωθώ κάθε θετική σκέψη για μία φωτογράφιση του εαυτού μου. Απορώ πως οι υπόλοιποι και κυρίως οι άλλες γυναίκες, καταφέρνουν να δείχνουν τόσο άνετες μπροστά στο φωτογραφικό φακό. Αναρωτιέμαι πως χειρίζονται τις εκφράσεις του προσώπου τους, επιτυγχάνοντας εκπληκτικά αποτελέσματα.
Εκεί που πραγματικά σταματώ να σκέφτομαι κάθε λογική εξήγηση, είναι όταν αναλογίζομαι πως υιοθετώ μια τελείως αντιφατική στάση που επηρεάζει την εικόνα μου, ανάλογα με το μέσο προβολής. Τον καθρέφτη «τον έχω» και τον φωτογραφικό φακό «το χάνω». Είναι τόσο ασύμφωνο που μοιάζω με την λέξη selfie.
Η “selfie” είναι μια σύγχρονη, απλή και εύηχη λέξη που αν της αλλάξεις κάποια γράμματα μπορείς να τη μετατρέψεις σε κάτι τελείως διαφορετικό. Μία λέξη με διαφορετική έννοια που συνεχίζει να ακούγεται σχεδόν το ίδιο. Για παράδειγμα:
- selfish: βγάλε το τελικό “e” και πρόσθεσε τα γράμματα “sh”. H λέξη μετατρέπεται σε κάτι αρνητικό, ίσως και εγωιστικό (selfish: when you have a huge amount of interest invested in yourself, or when you don’t think about the wants and needs of others).
- shelfie: αν δίπλα στο γράμμα “s” προσθέσεις ένα “h”, μάλλον τη selfie την τραβάς όταν είσαι στην τουαλέτα! (shelfie: the act of taking a selfie while taking a shit).
- cellfie: αφαίρεσε το αρχικό “s”, αντικατέστησε το με το γράμμα “c” και πρόσθεσε ένα ακόμα “l”. Το αποτέλεσμα θα σε εκπλήξει…βιολογικά! (celfie: an image of a biological cell, e. g. taken through a microscope).
- cellfish: τέλος πάρε την λέξη cellfie, αφαίρεσε το τελικό “e” καιπρόσθεσε τα γράμματα “sh”. Και πάλι η λέξη αποκτά αρνητικό νόημα. (cellfish: An individual who talks on his or her cell phone even when doing so is rude or inconsiderate of other people).
Μία λέξη, λίγες αλλαγές και το νόημα μεταμορφώνεται στη στιγμή. Μετατρέπεται άμεσα σε διαφορετικές γραπτές ή προφορικές δυνάμεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν τελείως διαφορετικά.
«Ίσως», σκέφτομαι, «αυτή να είναι και η εξήγηση στην περίπτωσή μου». Ίσως, θα πρέπει να δω την εικόνα μου σαν ένα παιχνίδι. Σαν μία λέξη που αν τη προβάλεις με άλλον τρόπο, αλλάζει η χρήση της αποτελεσματικά. Ίσως τελικά, δεν πρέπει να ανησυχώ και τόσο για την εικόνα μου. Ίσως χρειάζεται απλά να σταθώ μπροστά στο φακό, να παίξω και “ότι βρέξει ας κατεβάσει”.
Βάζω λοιπόν το κόκκινο κραγιόν μου, παίρνω τη φωτογραφική μηχανή και αρχίζω να παίζω. Τραβάω λήψεις με διάφορες γκριμάτσες οι οποίες με κάνουν να νιώθω άνετα. Στο τέλος, τις επεξεργάζομαι στο Photoshop και προσθέτω την ερμηνεία από τις παραλλαγές της λέξης selfie.
Αφού τελειώσω, εκτυπώνω το τελικό αποτέλεσμα, στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη και τις κοιτώ. “Τελικά, όλη η ιστορία δεν είναι στην εικόνα, αλλά στο παιχνίδι” συμπεραίνω και σκάω ένα χαμόγελο.
Αν λοιπόν δυσκολεύεσαι με την εικόνα σου και νιώθεις περίεργα με το είδωλό σου στον καθρέφτη ή στο φωτογραφικό φακό, ρίξε μια ματιά στις αφίσες, χαλάρωσε, σκέψου ευχάριστα και ξεκίνα να παίζεις.
Καλές πόζες!