4 απόπειρες τυπογραφίας, σχεδιασμένες με τα ανθρωπάκια της φαντασίας μου.
Δεν ξέρω πως άρχισε. Δε θυμάμαι πως ξεκίνησε. Μπορεί να ήταν η ανία που προκαλούσαν μερικές φορές, τα ατελείωτα και ανούσια meetings στις εταιρίες που δούλευα. Ίσως πάλι να ήταν η ανάγκη μου για έκφραση. Ή απλά, να πήγαζε από τη διάθεση της στιγμής.
Άρπαζα όποιο μολύβι ή στυλό έβρισκα μπροστά μου και ξεκινούσα να σχεδιάζω περίεργα ανθρωπάκια. Στην αρχή ήταν μόνο καμπύλες. Τα δάχτυλα του χεριού μου, ακολουθούσαν την εσωτερική μου ανάγκη και οι γραμμές έστριβαν προς κάθε κατεύθυνση μέχρι που σχημάτιζαν ένα χέρι, ένα πόδι και στο τέλος ένα σώμα. Όταν τελείωνα τη φόρμα, πρόσθετα μία βούλα-τελεία για μάτι ή μία γραμμή για στόμα. Μπορεί να ήταν μία καμπύλη προς τα πάνω ή προς τα κάτω ή μία ευθεία, ανάλογα με το συναίσθημα που ήθελα να εκφράσω. Στο τέλος, όταν είχε ολοκληρωθεί η μορφή, χάζευα το πλασματάκι που είχε σχηματιστεί για κάποια δευτερόλεπτα και μετά το ξεχνούσα. Έμενε λησμονημένο στις σημειώσεις της δουλειάς ή κατέληγε στα σκουπίδια.
Ήρθε κάποτε η στιγμή, που άρχισα να κοιτάω αυτά τα ανθρωπάκια με άλλο μάτι. Σαν το μάτι που τους σχεδίαζα. Σαν μία βούλα απλή, που εξωτερίκευε τη διάθεση και τη φαντασία μου. Συνειδητοποίησα ξαφνικά πως είναι ένας προσωπικός κώδικας. Μία διαβίβαση συναισθηματικών σημάτων. Ένας διαφορετικός τρόπος να στέλνω μηνύματα.
Και εκεί είναι, που άρχισα να παίρνω αυτά τα πλάσματα στα σοβαρά. Σταμάτησα να σκιτσάρω όταν βαριέμαι και ξεκίνησα συνειδητά, να τα δημιουργώ όταν θέλω να δηλώσω κάτι. Έτσι, κατάφερα να εκφράζομαι και να επικοινωνώ πολύ πιο ουσιαστικά. Άρχισα να τα σχεδιάζω εβδομαδιαία για την σελίδα μου στο instagram και να στέλνω προσωπικά μηνύματα, εικονογραφώντας τα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, ανακάλυψα πως είχαν απήχηση. Κάποιοι καταλάβαιναν τι ήθελα να πω, τι ήθελα να εκφράσω. Συνειδητοποίησα ότι είτε άρεσαν αισθητικά είτε όχι, υπήρχαν δέκτες!
Τα σχήματα μεταμορφώνονταν σε πλάσματα και τα πλάσματα σε επικοινωνία. Ανακάλυψα πως ήταν μια μορφή γραφής. Ένα σύνολο χαρακτήρων μη συστηματοποιημένων, αλλά σχεδιασμένων ενστικτωδώς, με γνώμονα τη μεταξύ τους αρμονία και ομοιομορφία. Κάτι σαν…γραφή.
Τότε γεννήθηκε η ιδέα. «Γιατί να μη συνδυάσω τούτα τα πλάσματα, με την αγαπημένη ενασχόληση μου, τον σχεδιασμό γραμματοσειράς;», αναρωτήθηκα. Και ιδού το πρώτο μου εγχείρημα. Η προσπάθεια να ταιριάξω την προσωπική μου αλφάβητο με την τυπογραφία.
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, σε επίπεδο design. Για εμένα, σε αυτήν την προσπάθεια, μετράει περισσότερο η διάθεση για επικοινωνία. Αυτήν που τελικά με οδήγησε στα ανθρωπάκια. Στα πλάσματα που μιλάν για μένα.
Αν λοιπόν σου αρέσει η έκφραση και μουτζουρώνεις χαρτιά χωρίς λόγο, ρίξε μια ματιά στις εικόνες. Που ξέρεις; Μπορεί στα τυχαία σκίτσα σου, να ανακαλύψεις ότι θέλεις να επικοινωνήσεις. Να γίνεις ο ιδανικός πομπός της φαντασίας σου και να ξετρυπώσεις κατάλληλους δέκτες, για εσένα.
Καλές γραφές!