Τέσσερις απόπειρες σχεδιασμού εξώφυλλων από αγαπημένα βινύλια.
Κάποιες φορές, τα πράγματα δεν είναι όπως τα φαντάζεσαι. Κάποιες φορές σε απογοητεύουν και κάποιες άλλες, ξεπερνάν τις προσδοκίες σου. Στην δεύτερη περίπτωση, όλα βαίνουν καλώς και τα απολαμβάνεις ενώ έχεις ήδη ξεχάσει τις μικρές, παλιές ελπίδες σου. Τα δύσκολα εμφανίζονται στην πρώτη περίπτωση. Εκεί που άλλα περίμενες και άλλα ήρθαν.
Σε αυτήν την εκδοχή νευριάζεις που όλα πήγαν ανάποδα, στεναχωριέσαι που δεν κάλυψαν τις ανάγκες σου ή απλά απογοητεύεσαι ελαφρώς και προχωράς παρακάτω. Καταστάσεις που λίγο πολύ, όλοι έχουμε ζήσει για σοβαρά και μη θέματα.
Θα αναρωτιέσαι βέβαια τι σχέση μπορεί να έχει ο παραπάνω πρόλογος με τον σχεδιασμό εξώφυλλων δίσκων. Και όμως. Για έναν άνθρωπο που ασχολείται εντατικά με το design και αποτελεί για αυτόν τρόπο ζωής, η απογοήτευση που παίρνει είναι μεγάλη, όταν τα cover των βινυλίων δεν συνάδουν με το περιεχόμενο τους. Γιατί για έναν λάτρη της μουσικής και γραφίστα, η εικόνα παίζει τον δεύτερο σημαντικότερο ρόλο σε αυτές τις περιπτώσεις.
Έχει συμβεί αρκετά στο παρελθόν. Έχω ακούσει το άλμπουμ, εκστασιάζομαι με την μουσική και όταν αντικρίζω το εξώφυλλο, χάνεται η μισή χαρά. Ο τρόπος σκέψης μου, είναι τόσο εικονοπλαστικός που κάθε ερέθισμα το μετατρέπει σε εικόνα. Φαντάσου λοιπόν την απογοήτευση μου όταν η υπέροχη νότα καταλήγει σε ένα απαράδεκτο εξώφυλλο.
Και η απογοήτευση δεν είναι μικρή. Για αυτό και το θέμα το παίρνω πατριωτικά. Τα βάζω με την δισκογραφική, με τους μουσικούς και τους παραγωγούς. Και κυρίως τα βάζω με το σινάφι μου. Με τον συνάδελφο ή τους συναδέλφους που επιμελήθηκαν το εξώφυλλο. «Καλά!» αναρωτιέμαι «δεν άκουσαν τον δίσκο;», «δεν μίλησαν με τον καλλιτέχνη;» και «δεν ξέρουν το κοινό στο οποίο απευθύνεται;». Όλα τα ερωτήματα γυρνάν μέσα στο μυαλό μου, ενώ ταυτόχρονα προσπαθώ να φανταστώ πως θα σχεδίαζα εγώ το εξώφυλλο.
Το ίδιο μου συνέβη πρόσφατα όταν αντίκρισα το εξώφυλλο ενός αγαπημένου άλμπουμ των Nick Cave & The Bad Seeds. Θύμωσα τόσο πολύ με την εικόνα του, που αποφάσισα να προσπαθήσω να το σχεδιάσω εγώ, με βάση μόνο τα μουσικά ακούσματα του άλμπουμ. Το αποτέλεσμα με προβλημάτισε ακόμα περισσότερο γιατί συνειδητοποίησα την δυσκολία τέτοιων έργων. Κατάλαβα ότι πέρα από τον ήχο, υπάρχουν άλλα σημαντικά εμπόδια που επηρεάζουν τον σχεδιασμό και αφορούν κυρίως την υποκειμενική αντίληψη.
Γιατί η μουσική μπορεί να θεωρείται μία παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας, αλλά δεν παύει να είναι και μία προσωπική εμπειρία. Ένα ατομικό βίωμα. Και η γραφιστική δεν μπορεί και δεν πρέπει να επικοινωνεί υποκειμενικότητα. Πρέπει να είναι όσο πιο αντικειμενική γίνεται.
Με βάση αυτές τις σκέψεις συνέχισα τις προσπάθειες μου και αποφάσισα να κάνω αντίστοιχες απόπειρες σχεδιασμού και για άλλα άλμπουμ που αγαπώ ιδιαίτερα. Τελικά, κατάφερα να σχεδιάσω τέσσερα covers και σου τα παρουσιάζω. Πρόκειται για τα:
- “Eν πλω” – Εν πλω
- “Abattoir Blues / The Lyre Of Orpheus” – Nick Cave & The Bad Seeds
- “Angels with dirty faces” – Tricky
- “Around the sun”- R.E.M.
Το αποτέλεσμα το αφήνω σε εσένα. Αν είσαι λάτρης της μουσικής και της εικόνας και έχεις παρόμοιες ανησυχίες, ρίξε μια ματιά στα εξώφυλλα και κρίνε τα αυστηρά. Πέρα και πάνω από τον ήχο.
Καλά συμπεράσματα!