Τέσσερεις εικόνες με επιγραφές-σημάνσεις που θα ήθελα να βλέπω σε κτήρια της πόλης.

Είναι φορές που περπατώ στους δρόμους και κοιτάζω ψηλά. Δεν χαζεύω τον ουρανό. Ούτε τα πουλιά που πετάνε.

Κοιτάζω γύρω μου και παρατηρώ τα κτήρια. Είναι όμορφο να χαζεύεις την αρχιτεκτονική τους, τις γλάστρες στα μπαλκόνια ή ακόμα και αν στα παράθυρα υπάρχουν σημάδια ζωής.

Αν είμαι στο κέντρο της πόλης, η συνήθεια αυτή είναι ακόμα πιο έντονη και περπατάω κυριολεκτικά “με το κεφάλι ψηλά”. Και ενώ μπορεί να με απογοητεύει η εικόνα κάποιον ρημαγμένων νεοκλασικών ή η απαράδεκτη αρχιτεκτονική κάποιων άλλων, εγώ συνεχίζω να χαζεύω τα κτήρια και να απολαμβάνω το τοπίο.

Ένα πράγμα μόνο με κάνει να σκύβω το κεφάλι. Οι τραγικές επιγραφές που υπάρχουν τοποθετημένες σε πολλά από αυτά. Σημάνσεις εταιριών, πολυκαταστημάτων και εστιατορίων που πολλές φορές δεν έχουν καμία στοιχειώδη σχέση με το αντικείμενο που επικοινωνούν. Λανθασμένη χρήση γραμματοσειρών και χρωμάτων, που δημιουργούν ένα κομφούζιο στο κεφάλι μου και καταστρέφουν την διάθεση για βόλτες με προοπτική.

Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που αναρωτιέμαι:

“Πως θα ήταν η βόλτα μου, αν τα κτήρια είχαν επιγραφές με λέξεις ή φράσεις που θέλω;”

Και “Πως θα ήταν αν τις σχεδίαζα εγώ;”

Θα ήταν ένας διαφορετικός κόσμος; Καλύτερος; Θα μου έφτιαχνε την ημέρα ή θα μου την χαλούσε;

Και σε αυτές τις στιγμές είναι που θυμάμαι την μικρού μήκους ταινία Logorama.

Μια πραγματικά υπεροχή ταινία αφιερωμένη στον τρόπο που τα brands, τα λογότυπα και οι επιγραφές ζωντανεύουν και δίνουν άλλη μορφή στην ζωή της πόλης.

Για αυτές τις στιγμές απορίας και ονειροπόλησης αποφάσισα να σχεδιάσω φράσεις και λέξεις που μου αρέσουν, να τις ενθέσω σε κτήρια και να δώσω τις απαντήσεις που ζητούσα.  Όταν τελικά ολοκλήρωσα το εγχείρημα, συνειδητοποίησα ότι «ναι!» θα ήταν ωραία να κοιτάω ψηλά και να βλέπω τα κτήρια όπως εγώ επιθυμώ. Θα ήταν υπέροχο να χαζεύω γύρω μου και να νιώθω οικία. Με επιγραφές του γούστου μου. Με σημάνσεις που μ’ εκφράζουν.

Και εκεί είναι που αναφώνησα: “Μα καλά! τι με εμποδίζει να τα βλέπω όλα αυτά; για ποιο λόγο να μην χρησιμοποιώ την φαντασία μου για να γίνονται όλα καλύτερα γύρω μου; γιατί να μην βολτάρω στο κέντρο της δίκης μου πόλης; στον κόσμο μου;”

Από εκείνη την στιγμή το έβαλα σε εφαρμογή. Το αποτέλεσμα με ενθουσίασε τόσο πολύ που αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σου.

Αν είσαι τύπος που του αρέσει να κοιτάει ψηλά, αλλά αυτά που αντιμετωπίζει πολλές φορές του χαλάν την διάθεση, χρησιμοποίησε την φαντασία σου και μπορεί να αλλάξεις οπτική. Να αλλάξεις τον τρόπο που κοιτάς και αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα.

Καλές βόλτες.