Μία απόπειρα τυπογραφίας για την φυγή.
Βράδυ. Σκότος έξω, σκότος και μέσα. Αίσθημα βαρύ και ασήκωτο. Νιώθεις ότι κάτι σε τραβάει πίσω, κάτω. Κάτι που ξέρεις, αλλά δεν θες να παραδεχθείς εδώ και καιρό. Κάτι που δουλεύει υποχθόνια μέσα σου, σκάβει με γοργούς ρυθμούς και σταδιακά σε κάνει να μην νιώθεις καλά.
Και έρχεται αυτή η βραδινή ώρα που σκάει μέσα σου. Νιώθεις ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις και πρέπει να βρεις μία διέξοδο. Να βγεις, να ανασάνεις ξανά και να νιώσεις καλύτερα. Και ενώ το σκέφτεσαι έντονα και είσαι έτοιμος να πάρεις την απόφαση, ο φόβος σου χτυπάει την πόρτα.
«Παρακαλώ;» ρωτάς, «ποιος είναι;»
«Εγώ, ο φόβος!» απαντάει εκείνος απειλητικά.
«Τι θέλεις; » ρωτάς τρομοκρατημένα.
«Να σε κρατήσω εδώ χειροπόδαρα δεμένο», απαντά.
Και εσύ σκέφτεσαι. Σκέφτεσαι και εκείνος σε κυριεύει. Και ενώ συνεχίζεις να πνίγεσαι, δεν παίρνεις την απόφαση να φύγεις. Σκέφτεσαι, πως αν βρεις την έξοδο, κανείς δεν θα σε καταλάβει και σε πιάνει πανικός για το τι θα γίνει μετά.
Και εκεί που λες ότι «πάει τελείωσε, θα σκάσω!», ένας ρυθμός ακούγεται στο βάθος. Αρχικά αναγνωρίζεις ένα μπάσο και στην συνέχεια ντράμς. Όσο περνάνε τα δευτερόλεπτα, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μία μελωδία. Ένα τραγούδι που το ξέρεις καλά. Είναι το “Last night” των Strokes!
Έκπληξη, ενθουσιασμός, αδρεναλίνη, ανακούφιση. Μέχρι να καταλάβεις τι έχει γίνει, βρίσκεσαι έξω. Έχεις ανοίξει την πόρτα, έχεις βγει και η ανάσα σου σιγά-σιγά επανέρχεται, ενώ το τραγούδι συνεχίζει να ακούγεται στο βάθος.
Πρωί. Φως έξω, φως και μέσα. Έχεις φύγει. Το προηγούμενο βράδυ. Έχεις φύγει και νιώθεις υπέροχα. Ελεύθερος και ευτυχισμένος. Το τραγούδι έχει τελειώσει από εχθές και εσύ φτιάχνεις μια νέα, δική σου μελωδία σήμερα.
Ένα τέτοιο βράδυ, ήταν η αφορμή για να σχεδιάσω τα γράμματα από μακετόχαρτο. Να πειραματιστώ με το λευκό και την αντίθεση. Να επιλέξω μια γραμματοσειρά τετραγωνισμένη και στιβαρή που θα μπορώ να παίξω μαζί της, να την βάλω μπροστά από το πρόσωπο μου και να την κάνω οδηγό για την φυγή. Αυτή, που τόσο λαχταρούσα.
Σήμερα, χαίρομαι για το αποτέλεσμα τόσο της τυπογραφίας όσο και της φυγής. Και σας το παρουσιάζω.
Αν ποτέ νιώσεις και εσύ πνιγμένος βάλε το τραγούδι να παίζει, κάνε σημαία το νόημα του και όπου φύγει-φύγει.
Καλή τύχη!