Τέσσερις αφίσες για την έννοια του καλοκαιριού, πάνω από ένα πληκτρολόγιο.
Καθημερινή. Ώρα Ελλάδος 15:00. Είμαι στη δουλειά και κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή. Σχεδιάζω, αλλάζω προγράμματα, παίρνω τηλέφωνα, μπαίνω στο διαδίκτυο, διαβάζω, στέλνω e-mails.
Έξω το θερμόμετρο φθάνει στους 39° C. Τα τζιτζίκια ξελαρυγγιάζονται και εγώ παρακολουθώ. Παρακολουθώ τα χέρια μου που μηχανικά πατάνε κουμπιά στο πληκτρολόγιο. Τόσο μηχανικά, που το μυαλό φεύγει.
Ακούει τα τζιτζίκια, συγχρονίζεται στη συχνότητα των ήχων τους και ταξιδεύει σε παραλίες, αμμουδιές, στενοσόκακα, πλατάνια σε πλατείες με δροσερές βρύσες και καφενεδάκια. Σε καταγάλανους βυθούς με πολύχρωμα ψάρια. Σε τσίπουρα άνευ και παγωμένες μπίρες.
«Αχ καλοκαίρι…» σιγομουρμουρίζω. «Δε θα έπρεπε να ήμουν εδώ. Tο καλοκαίρι δεν είναι τσιμέντο, εργασία και ρουτίνα».
«Όταν λέμε καλοκαίρι εννοούμε όλα όσα ονειρεύομαι. Εννοούμε χαλάρωση, ανεμελιά, διασκέδαση. Όταν λέμε καλοκαίρι…» Κοιτάζω τα χέρια μου στο πληκτρολόγιο. Ενστικτωδώς, τα δάκτυλα οδηγούνται στο κουμπί «delete».
«Τι καλά θα ήταν, να πατήσω το πλήκτρο και να διαγράψω το περιβάλλον που βρίσκομαι. Να διαγράψω τη ρουτίνα της στιγμής που θυμίζει χειμώνα…».
Και εκεί είναι που έρχεται η έμπνευση. Αποφασίζω να κάνω ένα διάλλειμα και αρχίζω να σχεδιάζω ελεύθερα, αφίσες που εκφράζουν το καλοκαίρι με το πάτημα ενός κουμπιού.
Ξεκινάω με το συνδυασμό winter – delete. Τελειώνω την αφίσα, παίρνω θάρρος και συνεχίζω με την επόμενη. Αυτήν τη φορά ακολουθώ τη σχέση beach-space. «Καλοκαίρι είναι» σκέφτομαι, «να μπορώ να έχω χώρο και ησυχία στην παραλία. Να πατήσω το πλήκτρο «space» και να βρεθώ σε μια απέραντη αμμουδιά χωρίς κόσμο, ακούγοντας μόνον το κύμα της θάλασσας».
Έπειτα προχωρώ σε μια νέα αφίσα, απεικονίζοντας γραφιστικά το συνδυασμό dive – ctrl+s. «Πόσο θα ήθελα να βουτήξω στα βάθη μιας θάλασσας και να θαυμάσω τα υπέροχα χρώματα του νερού, των ψαριών και της θαλάσσιας χλωρίδας…Πόσο θα ήθελα να πατήσω τη συντόμευση «ctrl+s» και να αποθηκεύσω αυτήν την υπέροχη αίσθηση» σκέφτομαι.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα και οδηγούμαι στην τελευταία απεικόνιση. Ακολουθώ τη σχέση work – ctrl+F4. Έχω επιλέξει το τέλειο μήνυμα· «καλοκαίρι είναι να πατήσω τη συντόμευση και να κλείσω μαγικά όλα τα παράθυρα του υπολογιστή. Να κάνω «quit» και να αποχωρήσω από τη δουλειά για όλους τους θερινούς μήνες. Αυτό είναι καλοκαίρι!» αναλογίζομαι ενθουσιασμένη.
Έτσι ολοκληρώνω και την τέταρτη αφίσα. Τις κοιτάω όλες μαζί, πατάω «save» και κλείνω το αρχείο. «Καλοκαίρι είναι να μπορώ να ονειρεύομαι» συμπεραίνω, χαμογελώ και γυρνάω στη ρουτίνα μου.
Αν ψάχνεις να βρεις το καλοκαίρι και νιώθεις ότι λιώνεις μπροστά από έναν υπολογιστή, ρίξε μια ματιά στις αφίσες μου. Ίσως χαμογελάσεις και πάρεις λίγη δύναμη για να αντέξεις τη ρουτίνα της δουλειάς, μέχρι να έρθει η ώρα που θα πατήσεις το πλήκτρο «esc».
Καλή υπομονή, καλό καλοκαίρι!