4 αφίσες, με “τρομερές” φράσεις από την λογοτεχνία του αστυνομικού θρίλερ.
Διαβάζω. Όσο μπορώ διαβάζω. Ψάχνω απεγνωσμένα λίγο χρόνο στην καθημερινότητα μου, για να ανοίξω ένα βιβλίο και να χωθώ στις σελίδες του. Στο λεωφορείο, στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου, στην ουρά μιας δημόσιας υπηρεσίας, το βράδυ πριν κοιμηθώ. Ακόμα και στην τουαλέτα. Διαβάζω ασύστολα. Διαβάζω παθιασμένα. Διαβάζω χαλαρά και μαχμουρλίδικα.
Διαβάζω και η διάθεση αλλάζει ξαφνικά, ακολουθώντας το είδος του έργου και το ύφος γραφής. Άλλοτε μελαγχολώ, συγκινούμε, χαίρομαι και προβληματίζομαι. Κάποιες άλλες φορές αγωνιώ ή τρομάζω.
Τελευταία τα συναισθήματα μου είναι πιο κοντά στην αγωνία και την ένταση μιας και έχω επιλέξει να διαβάζω αστυνομικά θρίλερ. Και ενώ ήταν ένα είδος που δεν του έδινα ιδιαίτερη σημασία, θα έλεγα ότι το υποτιμούσα, συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν εξαιρετικοί συγγραφείς του είδους με υπέροχα δείγματα γραφής. Ανακάλυψα ότι σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, εκτός από τα κλασσικά συναισθήματα του φόβου, μπορείς να γελάσεις και να προβληματιστείς αφού το χιούμορ ή κοινωνική κριτική δεν λείπουν από τις σελίδες τέτοιων βιβλίων.
Βρίσκομαι λοιπόν στην δίνη των αστυνομικών βιβλίων και ταξιδεύω στον κόσμο τους. Εκεί συναντώ φράσεις που με μαγεύουν και μου έδωσαν την ιδέα να τις αποτυπώσω-σχεδιάσω σε μία αφίσα. Πρόκειται για καταπληκτικές ατάκες των:
2. Philip Kerr, «Άνθρωπος χωρίς ανάσα»
3. Jonathan Lethem, «Οι σκιές του Μπρούκλιν»
4. Manuel Montalbán, «Οι θάλασσες του νότου»
Φράσεις φοβερές και τρομερές που δεν θα μπορούσα να μην τις αποτυπώσω και να τις μοιραστώ μαζί σου. Γιατί ακόμα και αν δεν σου αρέσουν, σίγουρα θα σου προκαλέσουν κάποιο συναίσθημα και ίσως σου δώσουν την ευκαιρια να γνωρίσεις τους συγγραφείς και να διαβάσεις τα βιβλία τους.
Καλή ανάγνωση!