«Να συνθλίβεται! Να συνθλίβεται! Να συνθλίβεται!
Να ανυψώνεται! Να ανυψώνεται! Να ανυψώνεται!
Να υπάρχει….να μεγαλώνει…να φουσκώνει!
Να οριοθετείται, να πλαισιώνεται, να ανασκευάζεται….»
Σκέψεις και προβληματισμοί για την ύπαρξη του «Εγώ» μας. Για το μικρό ή μεγάλο αυτό κομμάτι του ανθρώπινου ψυχισμού, που ανακάλυψε ο Freud και έκτοτε μας ορίζει, μας ακολουθεί ή μας δυναστεύει.
Για τον υπέροχο λογικό κόσμο που βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Άλλοτε δυναμικά και άλλοτε διστακτικά. Για το μέρος της προσωπικότητας που σκοπός του είναι να ικανοποιήσει τις επιθυμίες, λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμούς της πραγματικότητας μας. Για τον μηχανισμό, που λειτουργεί με βάση τις προσωπικές εμπειρίες και τα ερεθίσματα μας. Τον τροχονόμο του «Εκείνου» και του «Υπερεγώ».
Για τα «πρόσεχε!», «λάβε υπόψη σου!», «μην ξεχνάς» και τα «σκέψου!» του ψυχικού μας οργάνου.