Graphic design
Εγώ, ο designer.
Μια προσπάθεια γραφιστικής απόδοσης της έννοιας του «Eγώ» και των πιθανών ορίων του.
«Να συνθλίβεται! Να συνθλίβεται! Να συνθλίβεται!
Να ανυψώνεται! Να ανυψώνεται! Να ανυψώνεται!
Να υπάρχει….να μεγαλώνει…να φουσκώνει!
Να οριοθετείται, να πλαισιώνεται, να ανασκευάζεται….»
Σκέψεις και προβληματισμοί για την ύπαρξη του «Εγώ» μας. Για το μικρό ή μεγάλο αυτό κομμάτι του ανθρώπινου ψυχισμού, που ανακάλυψε ο Freud και έκτοτε μας ορίζει, μας ακολουθεί ή μας δυναστεύει.
Για τον υπέροχο λογικό κόσμο που βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Άλλοτε δυναμικά και άλλοτε διστακτικά. Για το μέρος της προσωπικότητας που σκοπός του είναι να ικανοποιήσει τις επιθυμίες, λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμούς της πραγματικότητας μας. Για τον μηχανισμό, που λειτουργεί με βάση τις προσωπικές εμπειρίες και τα ερεθίσματα μας. Τον τροχονόμο του «Εκείνου» και του «Υπερεγώ».
Για τα «πρόσεχε!», «λάβε υπόψη σου!», «μην ξεχνάς» και τα «σκέψου!» του ψυχικού μας οργάνου.
Πότε πρέπει να γιγαντώνεται; Πότε να περιορίζεται; Πότε είναι απαραίτητο να οριοθετείται;
Χρειάζεται να δουλεύει υπερωρίες; Πρέπει να αφήνει τα «θέλω» μας ελεύθερα; Γίνεται να παίζει πάντα άμυνα;
Αμέτρητες απορίες, άπειροι προβληματισμοί. Απορίες που εμφανίζονται καθώς παρατηρώ τις πράξεις μου και προσπαθώ να ακούσω τον φλοιό της ψυχής μου. Ερωτήσεις που θέλουν προσπάθεια για να απαντηθούν. Σκέψεις που αλλάζουν, ανάλογα με τις καταστάσεις και τις αντιδράσεις μου. Που μεταβάλλονται με τα χρόνια.
Ξέρω πως οι απαντήσεις τους, ποτέ δεν θα παγιωθούν. Θα απορρίπτονται και θα με βάζουν σε μια διαρκή προσπάθεια αναζήτησης. Σε ένα συνεχόμενο αγώνα να κατανοήσω, να δεχτώ, να αρνηθώ και να οριοθετήσω.
Το «Εγώ» μου θα υπάρχει πάντα εκεί, να μου τραβάει την προσοχή. Και αυτό… με καθησυχάζει. Η ύπαρξη του, μικρή ή μεγάλη, μου προσφέρει μιαν ασυνήθιστη ασφάλεια. Του έχω εμπιστοσύνη. Γιατί είναι και αυτό σαν και εμένα· ένας designer! Ένας σχεδιαστής της ψυχικής μου συσκευής!
Πως θα μπορούσα λοιπόν να μην του δίνω σημασία;
Για αυτό δεν βιάζομαι πια, δεν του θυμώνω. Του προσφέρω, όσο χρόνο χρειάζεται. Και του αφιερώνω αυτόν τον χώρο στο blog για να θυμάμαι τόσο τις απορίες, όσο και τις προσωρινές λύσεις που μου προσφέρει. Για να μην ξεχνώ τον εαυτό μου. Να τον εξελίσσω και να νιώθω πως ζω καλύτερα.
Αν λοιπόν σε απασχολεί και εσένα το «Εγώ», αν δεν σε αφήνει να ησυχάσεις ή αν κάποιες φορές σε καθησυχάζει και σε εξισορροπεί, ρίξε μια ματιά σε αυτά τα μικρά βίντεο. Που ξέρεις; Μπορεί να θυμηθείς και εσύ πως σου μιλάει ο εαυτό σου και το μόνο που χρειάζεται, είναι να τον αφουγκράζεσαι με τρυφερότητα.
Καλή ζωή!