Τέσσερεις αφίσες για το βιβλίο της ύπαρξης και της δημιουργίας.

Υπάρχουν ιστορίες που πρέπει να διαβάζονται ξανά και ξανά. Που η πλοκή και η γραφή τους, όχι μόνο δεν σε αφήνουν αδιάφορο αλλά σου δημιουργούν εξάρτηση.  Είναι εκείνα τα βιβλία που όχι τυχαία, έχουν χαρακτηριστεί σημαντικά, κορυφαία.

Συνήθως το καταλαβαίνεις από την πρώτη σελίδα, από την πρώτη λέξη. Γιατί η πρώτη σελίδα διαβάζεται με μια ελαφρότητα. Με την ανεμελιά του άγνωστου. Με την ζαλούρα από τις έγνοιες ή τις δουλείες που προηγήθηκαν της ανάγνωσης. Και τότε είναι που η πρώτη λέξη ή φράση, σε πιάνει απροετοίμαστο. Αν είναι σαν αυτά τα βιβλία που περιγράφω, εκπλήσσεσαι και απότομα βουτάς στα άδυτα της αφήγησης.

Ένα τέτοιο αξέχαστο μυθιστόρημα, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, είναι η «Αιολική Γη» του Ηλία Βενέζη. Ιστορία μοναδική. Από την αρχή ένιωσα την ανάγκη να διαβάσω και να ξαναδιαβάσω φράσεις, παραγράφους και ολόκληρες σελίδες. Να ρουφήξω κάθε συναίσθημα και σκέψη που διηγείται ο Έλληνας λογοτέχνης.

Γιατί πέρα από την ευτυχισμένη παιδική ζωή του ήρωα και την πατρίδα του, κατορθώνει εύστοχα να μου γνωρίσει την φύση και να ξαναστήσει στο μυαλό μου την έννοια της δημιουργίας. Κάθε ξεχωριστή ιστορία του βιβλίου με καλεί να αφουγκραστώ την ζωή μέσα από την ψυχή των ανθρώπων, των ζώων ακόμη και των φυσικών στοιχείων, σαν τον άνεμο ή μια σταγόνα νερό.

Και όπως σε κάθε ψυχή, η έννοια του θανάτου και η αγωνία της ζωής κυριαρχούν παντού και εδώ. Η ουσία του καλού και του κακού, του σωστού και του λάθους, της αγάπης και του μίσους στήνουν χορό και με αρχηγό τον Παύλο και την Άρτεμη, τον μακάριο παππού Γιαννακό, τους κατοίκους και τα πλάσματα των Κιμιντένιων, η ύπαρξη παίρνει μορφή και γιγαντώνεται σε όλες τις πτυχές της ιστορίας.

Ένα τόσο υπαρξιακό μυθιστόρημα δεν θα μπορούσε λοιπόν να διαβαστεί μόνο μια φορά. Χρειάζεται εντατικές αναγνώσεις σε διαφορετικές ηλικίες και φάσεις, ώστε να αποκαλυφθεί με κάθε δυνατό τρόπο η έννοια της ζωής.

Μια τόσο αισθαντική ιστορία δεν θα μπορούσε να μην αποδοθεί γραφιστικά με τουλάχιστον τέσσερις διαφορετικούς τρόπους. Και θα προσπαθούσα τουλάχιστον για άλλους τόσους, αν δεν με συνέπαιρνε για ακόμα μια φορά η ανάγνωση της.

Αν τυχόν κάποια φορά σε μάγεψε η «Αιολική Γη» και θέλεις να βρείς μια αφορμή για να την ξαναδιαβάσεις, ξεκίνησε με τις εικόνες που παραθέτω και στην συνέχεια όρμησε στο βιβλίο, με κάθε υπαρξιακή διάθεση.

Καλή ανάγνωση.